Rivermont Historic District, Lynchburg

Rivermont Historic District to narodowa dzielnica historyczna znajdująca się w Lynchburgu w stanie Wirginia. Jest to obszar o powierzchni 192,10 akrów, składający się z przecznic 300-3400 od Rivermont Avenue, jak również z Riverside Park i kilku nieruchomości położonych wzdłuż ulic wychodzących na Rivermont Avenue. Od wschodu i północnego wschodu ogranicza ją rzeka James, od wschodu i południowego wschodu potok Blackwater, od północy Wzgórze Daniela, a od południa Virginia Episcopal Road i południowy koniec Boonesboro Road.

Jest to pierwsza planowana społeczność tramwajowa w Lynchburgu, w której skład wchodziła mieszanka budynków mieszkalnych, komercyjnych i instytucjonalnych. Znajdują się tu domy jednorodzinne, bliźniaki, domy mieszkalne, garaże, budynki handlowe, kościoły, budynki rządowe, akademickie i szpitale. Znajduje się tu wiele bardzo znaczących budynków z końca XIX i XX wieku, które reprezentują niemal wszystkie główne amerykańskie style architektoniczne tego okresu. Budynki te są dziełem czołowych architektów Lynchburga z tego okresu, takich jak Stanhope Johnson i Edward G. Frye, a także bostońskiego architekta Ralpha Adamsa Crama, architekta z Waszyngtonu Williama Poindextera i nowojorskiego architekta Penrose'a Stouta. Rivermont, jako największy i prawdopodobnie najbardziej udany planowany pododdział w Lynchburgu, posiada kilka ważnych cech projektowych, takich jak szeroka centralna aleja, parki, szkoły i widoki, które oddzielają go od starszych części Lynchburga. W dzielnicy znajduje się biblioteka Jones Memorial Library, Main Hall, Randolph-Macon Women's College oraz dom Miller-Claytor, które zostały osobno wpisane do National Register of Historic Places.

W 2003 r. został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków. W 2013 r. obszar dzielnicy został poszerzony o dodatkowy budynek przylegający bezpośrednio do Rivermont Avenue: Kościół episkopalny św. Jana przy Boston Avenue.