Park Narodowy Plateaus of Yellowstone, Park Narodowy Yellowstone

W Parku Narodowym Yellowstone znajduje się dziewięć nazwanych płaskowyżów. Płaskowyże te są częścią znacznie większego Płaskowyżu Yellowstone i dominują na obszarach parku na południe i zachód od pasm górskich Gallatin i Absaroka. Cztery z tych płaskowyżów powstały w wyniku wypływów lawy ryolitowej, które miały miejsce między 110 000 a 70 000 lat temu.

Blacktail Deer Plateau 44°55′28″N 110°34′05″W, 7113 stóp Płaskowyż Blacktail Deer Plateau, przez który przebiega droga Mammoth to Tower na odcinku Grand Loop Road, jest jednym z najbardziej dostępnych płaskowyżów w parku. Nazwa płaskowyżu Blacktail Deer Plateau pochodzi od potoku Blacktail Deer Creek, który wypływa z płaskowyżu. Nazwę tę nadali mu poszukiwacze na długo przed utworzeniem parku w 1872 roku. Nazwa ta prawdopodobnie pochodzi od występujących wówczas na tym terenie jeleni Blacktail.

Płaskowyż Buffalo 44°59′47″N 110°14′46″W, 251 stóp Płaskowyż Buffalo leży na granicy stanów Montana i Ayoming, na północ od doliny Lamar i na zachód od Slough Creek, w północnej części parku. Nazwany tak w 1870 roku, przed utworzeniem parku, przez poszukiwaczy Barta Hendersona, Jamesa Gourleya, Adama Millera i Eda Hibbarda ze względu na stada bizonów występujące na płaskowyżu. Płaskowyż przecina szlak Buffalo Plateau od zachodu i Buffalo Fork Trail od wschodu.

Płaskowyż Centralny 44°35′49″N 110°37′44″W, 8 399 stóp Płaskowyż Centralny oddziela Dolinę Hayden i zlewisko rzeki Yellowstone na wschodzie od Basenu Dolnych Gejzerów i zlewiska rzeki Madison na zachodzie.

Płaskowyż Madison 44°21′02″N 110°58′18″W, 2535 stóp Płaskowyż Madison, największy z wymienionych płaskowyżów, leży na południe od rzeki Madison i na zachód od Górnego i Dolnego Basenu Gejzerów. Rozciąga się na południe od rzeki Madison do Rowu Kontynentalnego i na zachód do granicy parku. Płaskowyż jest praktycznie niedostępny, ponieważ tylko jeden szlak, Summit Lake Trail, przecina go ze wschodu na zachód. Szlak Fairy Creek Trail przechodzi przez wschodnią krawędź płaskowyżu w drodze do Fairy Falls i Little Firehole Meadows.

Mirror Plateau 44°43′55″N 110°07′32″W, 2 656 m n.p.m. Mirror Plateau to odległy płaskowyż położony na zachód od górnego biegu rzeki Lamar, w górnym biegu Pelican Creek, który wpada do jeziora Yellowstone. Nazwa płaskowyżu pochodzi od Jeziora Lustrzanego, pierwotnie nazwanego Jeziorem Podziału, ponieważ oddziela ono odpływy rzek Lamar i Pelican Creek. Podczas badań geologicznych w 1878 roku Ferdinand V. Hayden nazwał to jezioro - Mirror Lake ze względu na jego skłonność do odbijania otaczającego terenu.

Płaskowyż Pitchstone 44°15′11″N 110°46′24″W, 881 stóp Płaskowyż Pitchstone, nazwany tak na cześć lawy wulkanicznej, zajmuje południowo-zachodni narożnik parku, w dolinach rzek Bechler i Fall River. Wylewy lawy ryolitowej, które utworzyły płaskowyż, miały miejsce około 70 000 lat temu.

Solfatara Plateau 44°43′53″N 110°32′45″W, 8 166 stóp Solfatara to niewielki płaskowyż w górnym biegu rzeki Gibbon. Leży na zachód od Canyon i na południe od Grebe Lake. Został nazwany w 1883 roku przez geologa Waltera Weeda na cześć solfatary, otworu termalnego emitującego siarkowodór, parę wodną i inne gazy. Płaskowyż jest ograniczony od południa drogą Norris-Canyon, a od północy szlakami Wolf Lake-Cascade Lake. Przez środek płaskowyżu przebiega szlak Grebe Lake.

Trident Plateau, 44°11′36″N 110°00′40″W, 10 649 stóp Trident to mały, odległy płaskowyż w południowo-wschodnim rogu parku, u źródeł rzeki Yellowstone, na wschód od The Trident. Rozciąga się on na wschód do Teton National Forest w Wyoming. Trójząb został nazwany przez geologa Arnolda Hague'a w 1885 roku, ponieważ przypominał trójząb.

Płaskowyż Dwóch Oceanów 44°10′33″N 110°12′59″W, 9 478 stóp Płaskowyż Dwóch Oceanów został nazwany tak, ponieważ przecina go Podział Kontynentalny. Jeden z potoków płynie na południe i ostatecznie rozdziela się na Dywidzie w miejscu Parting of the Waters.