Indiana bat

Nietoperz indyjski, średniej wielkości gatunek nietoperza o uszach przypominających mysie, jest rodzimy dla Ameryki Północnej i występuje głównie na południu oraz w środkowej części Stanów Zjednoczonych. Niestety, ten gatunek znajduje się na liście zagrożonych wyginięciem z powodu znacznego spadku populacji. Nietoperze te mają szare, czarne lub kasztanowe futro, mierzą od 1,2 do 2 cali długości i ważą od 4,5 do 9,5 gramów. Zamieszkują lasy liściaste i żywią się latającymi owadami, takimi jak ćmy, chrząszcze, komary i meszki.

Status zagrożenia tego nietoperza wynika z takich czynników, jak utrata siedlisk, zakłócenia spowodowane przez ludzi, użycie pestycydów, zespół białego nosa oraz turbiny wiatrowe. Ich populacja zaczęła maleć od lat 70. XX wieku. Ochrona tych nietoperzy koncentruje się głównie na zabezpieczeniu miejsc ich hibernacji (hibernacula) i minimalizowaniu ingerencji człowieka.

Nietoperze te mają specyficzne wymagania dotyczące siedlisk, preferując odpoczynek w martwych drzewach (snags) oraz żywych drzewach z łuszczącą się korą. Mają różne miejsca bytowania na lato i zimę, migrując między miejscami hibernacji a letnimi siedliskami. Aktywne nocą, żerują na różnorodnych owadach, a ich dieta zmienia się w zależności od lokalizacji i pory roku.

Drapieżnikami nietoperza indyjskiego są węże, szopy pracze, skunksy, oposy oraz ptaki drapieżne. Jednak działalność człowieka, zwłaszcza zakłócenia podczas hibernacji, stanowi największe zagrożenie dla ich przetrwania. W celu ochrony tych nietoperzy podejmowane są działania mające na celu zabezpieczenie ich siedlisk, redukcję zakłóceń oraz zwiększenie świadomości publicznej na temat ich zagrożonego statusu.

Co ciekawe, w 2020 roku wydano album o nazwie "Ultrasonic", zawierający dźwięki wydawane przez nietoperze indyjskie zmieszane z muzyką artystów ambientowych i eksperymentalnych. Projekt ten miał na celu uczynienie echolokacji nietoperzy słyszalnymi dla ludzi, podkreślając muzykalność ich głosów i zwracając uwagę na ich trudną sytuację.