Manat karaibski

Zachodni indyjski manat, znany pieszczotliwie jako "krowa morska", jest największym żyjącym członkiem rzędu Syren, grupy ssaków wodnych. Ten łagodny olbrzym jest podzielony na dwa podgatunki: manata florydzkiego oraz manata antilskiego, zwanego również karaibskim. Manat florydzki występuje głównie wzdłuż wybrzeży Florydy, natomiast manat antilski ma bardziej rozproszone występowanie w całym regionie Karaibów, od Meksyku po Brazylię.

Manaty są wyłącznie roślinożercami i mają fascynujący sposób porozumiewania się za pomocą wokalizacji. Posiadają także bardzo czułe wąsy, zwane wibrysami, które pomagają im w poszukiwaniu pożywienia i nawigacji w środowisku wodnym. W sezonie rozrodczym kilka samców tworzy grupę wokół samicy, a zazwyczaj co dwa do trzech lat rodzi się jedno cielę. Dzięki wysiłkom na rzecz ochrony, zachodni indyjski manat, który w latach 70. był wpisany na listę gatunków zagrożonych, został przekwalifikowany na "zagrożony" w 2017 roku.

Te morskie ssaki są doskonale przystosowane do życia w wodzie. Mają opływowe ciała, ogon w kształcie wiosła do pływania oraz elastyczne pyski przystosowane do pobierania pożywienia. Ich zęby są unikalne, ponieważ ciągle się odnawiają, co przypomina działanie taśmociągu. Manaty mają również gęste kości, które pomagają im pozostać zanurzonymi, i polegają na swoich wąsach, by uzyskać informacje dotykowe i nawigacyjne. Głównie żywią się roślinami wodnymi, a ich ulubionym pokarmem jest trawa morska.

Manaty można znaleźć od ciepłych wód Florydy aż po Massachusetts na północy i Teksas na zachodzie. Preferują płytkie obszary przybrzeżne, rzeki i estuaria, przyciągając się w kierunku ciepłych wód ze względu na swój wolny metabolizm. Jednak te łagodne olbrzymy napotykają liczne zagrożenia, w tym kolizje z łodziami, utratę siedlisk ciepłowodnych, występowanie "czerwonych przypływów" (zakwitów toksycznych alg) i fragmentację siedlisk.

Kiedy dochodzi do rozmnażania, manaty tworzą stada godowe, a po długim okresie ciąży, trwającym 12-14 miesięcy, rodzi się jedno cielę. Samce nie pozostają, aby pomóc w wychowaniu młodych, pozostawiając cielęta z matkami na okres do dwóch lat. Wysiłki na rzecz ochrony są kluczowe, aby zmniejszyć zagrożenia, takie jak kolizje z łodziami i utrata siedlisk, co jest niezbędne dla przetrwania zarówno populacji manatów florydzkich, jak i antilskich.

Manat florydzki w szczególności napotyka znaczące wyzwania związane z kolizjami z łodziami i utratą siedlisk ciepłowodnych. Tymczasem dane dotyczące populacji manata antilskiego są nadal ograniczone. Strategie ochrony koncentrują się na monitorowaniu trendów populacji, redukcji śmiertelności związanej z działalnością człowieka i ochronie kluczowych siedlisk. Te wysiłki są niezbędne dla zabezpieczenia przyszłości tych unikalnych i wrażliwych ssaków morskich.