Dideric Cuckoo

Kukułka Diederika, znana również jako kukułka Dideric lub Didric, to fascynujący ptak z rodziny kukułkowatych, Cuculidae. Gatunek ten został po raz pierwszy opisany w 1780 roku przez Georges'a-Louisa Leclerc'a, hrabiego de Buffon, na podstawie okazu z Południowej Afryki. Należy do rodzaju Chrysococcyx, który został utworzony przez Friedricha Boie w 1826 roku. Naukowa nazwa ptaka, "caprius" oznacza "miedziany" co odzwierciedla jego wygląd. Nazwa "Diederik" pochodzi z afrikaans "diedrik" która naśladuje dźwięk wydawany przez tego ptaka.

Samce kukułki Diederika mają błyszczące zielone pióra z miedzianym połyskiem na górnych częściach ciała i białe części dolne. Mają również charakterystyczne oznaczenia, które ułatwiają ich identyfikację. Samice mają zazwyczaj więcej miedzianego koloru w swoim upierzeniu, podczas gdy młode osobniki mają czerwony dziób i różne wzory upierzenia.

Jednym z najbardziej interesujących aspektów kukułki Diederika jest jej zachowanie rozrodcze. Jest pasożytem lęgowym, co oznacza, że składa jaja w gniazdach innych ptaków, szczególnie wikłaczy. Kukułka pozostawia wtedy odpowiedzialność za wychowanie młodych nieświadomym ptakom-gospodarzom.

Jeśli chodzi o dietę, kukułka Diederika żywi się głównie owadami i gąsienicami. Jest również znana ze swojego głośnego, charakterystycznego wołania, które jest powszechnym dźwiękiem w jej środowisku.

Ten ptak jest szeroko rozpowszechniony w Afryce Subsaharyjskiej i na południowym Półwyspie Arabskim, a nawet był zauważany tak daleko na północ, jak Cypr. Kukułka Diederika jest sezonowym migrantem, przemieszczającym się wraz z deszczami. Można ją zazwyczaj znaleźć w otwartych lasach, sawannach i obszarach z nadrzecznymi zaroślami.