Karliczka zwyczajna

Wodnik Baillona, znany także jako wodnik błotny, to niewielki ptak wodny z rodziny chruścieli (Rallidae). Te małe ptaki zazwyczaj gniazdują w szuwarach we wschodniej Europie oraz w regionie palearktycznym. Kiedyś gniazdowały w Wielkiej Brytanii, ale ich liczebność spadła w zachodniej Europie z powodu osuszania siedlisk. Ostatnio jednak zaobserwowano pozytywny trend – ptaki te zaczynają powracać do północno-zachodniej Europy, z nowymi obserwacjami w Niemczech i Holandii oraz możliwym gniazdowaniem w Wielkiej Brytanii. Zazwyczaj składają 4-8 jaj w suchych miejscach w wilgotnych torfowiskach i migrują do wschodniej Afryki oraz południowej Azji na zimę.

Poza Europą, wodniki Baillona gniazdują również w Afryce i Australazji. Co ciekawe, istnieje tylko jedno zarejestrowane spotkanie tego gatunku w Ameryce Północnej, na wyspie Attu. Ptaki te osiągają długość 16-18 cm i wyglądem przypominają nieco większego wodnika małego. Mają krótki, prosty dziób, brązowe partie grzbietowe z białymi znakami, niebiesko-szarą maskę oraz spód ciała, a także zielone nogi z długimi palcami. Młode wodniki mają bardziej pręgowane podbrzusze, a pisklęta są czarne. Żywią się owadami i wodnymi stworzeniami, przeszukując błoto lub płytką wodę.

W sezonie lęgowym wodniki Baillona są dość skryte i częściej słyszane niż widziane, wydając charakterystyczne grzechoczące dźwięki przypominające rechot żaby wodnej. Są łatwiejsze do zauważenia podczas migracji lub na zimowiskach. Nazwane na cześć francuskiego przyrodnika Louisa Antoine François Baillona, bywają również określane jako wodniki błotne lub małe wodniki. Nazwa rodzajowa Porzana pochodzi od weneckich terminów odnoszących się do małych chruścieli, a pusillus oznacza "bardzo mały" po łacinie.

Ich status ochronny różni się w zależności od regionu. Ochroną objęte są na mocy Porozumienia o ochronie wędrownych ptaków wodnych Afryki i Eurazji (AEWA). W Australii nie uznaje się ich za zagrożone zgodnie z ustawą o ochronie środowiska i bioróżnorodności z 1999 roku. Jednak ich status w poszczególnych stanach może się różnić. Na przykład w Wiktorii są wymienione jako narażone na liście doradczej zagrożonych kręgowców z 2007 roku. Niestety, nie opracowano żadnego Planu Działań na rzecz ich odbudowy i zarządzania na mocy ustawy o ochronie gatunków flory i fauny w Wiktorii z 1988 roku.