Kudu wielkie

Większe kudu, piękne leśne antylopy z Afryki Wschodniej i Południowej, przeżywają trudne czasy. Problemy takie jak kurczące się siedliska, wylesianie i kłusownictwo powodują spadek ich liczebności w wielu miejscach. Istnieją dwa gatunki kudu: większe kudu i mniejsze kudu. Nazwa "kudu" pochodzi z języka Khoikhoi i ma greckie korzenie, odnoszące się do kóz, jeleni, skręcania i rogów.

Większe kudu cechuje się kilkoma wyjątkowymi cechami fizycznymi. Mają smukłe ciała, długie nogi, a ich sierść może mieć odcień od brązowego do czerwonawobrązowego z wyraźnymi białymi paskami. Samce są większe od samic i mają imponujące, skręcone rogi, które mogą osiągnąć długość do 1,87 metra. Należą do największych antylop, z samcami ważącymi do 315 kg. Wyróżnia się kilka podgatunków, które różnią się kolorem sierści i długością rogów.

Większe kudu można znaleźć w różnych krajach afrykańskich, głównie w zaroślach leśnych i obszarach krzewiastych. Ich dieta składa się z liści, trawy, pędów i owoców, a najbardziej aktywne są wczesnym rankiem i późnym popołudniem. Ich głównymi drapieżnikami są lwy, hieny, afrykańskie dzikie psy, gepardy i lamparty. Dzięki swoim ostrym zmysłom często udaje im się unikać tych zagrożeń, chociaż nie są najszybszymi biegaczami.

Większe kudu są towarzyskimi zwierzętami. Tworzą stada, które rozpadają się w porze deszczowej, ale ponownie łączą się, gdy trudno jest znaleźć pożywienie. W okresie godowym samce mogą angażować się w walki. Samice zazwyczaj rodzą jedno cielę, choć czasami mają bliźnięta. Działania człowieka, takie jak niszczenie siedlisk i kłusownictwo w celu pozyskania mięsa i rogów, mają na nie negatywny wpływ. Jednak w niektórych regionach wprowadzono działania ochronne, aby je chronić.

Mimo że ich liczba spadła w niektórych obszarach, większe kudu nadal są uważane za gatunek o niskim ryzyku wyginięcia na Czerwonej Liście IUCN. Populacje w parkach i rezerwatach w całej Afryce są dobrze chronione. Są również dobrze zarządzane w różnych okolicach, z licznymi populacjami w parkach narodowych i prywatnych rezerwatach, co czyni je ulubieńcami wśród myśliwych trofeów.