Van der Nootska Palace, Sztokholm

Pałac Van der Nootska to pałac znajdujący się przy Sankt Paulsgatan 21 w Södermalm w Sztokholmie, w Szwecji.

Dom został zbudowany w latach 1671-1672 przez architekta Mathiasa Spielera dla urodzonego w Holandii szwedzkiego oficera wojskowego Thomasa van der Noota. Fasada ma pilastry i festony, a środkowa część jest ozdobiona syrenami w piaskowcu. Dwa skrzydła otaczają niewielki ogród. Początkowo budynek służył jako rezydencja dla różnych holenderskich ministrów. W 1740 r. wzniesiono drugi budynek, który służył jako kościół Holenderskiego Kościoła Reformowanego. W 1770 r. urządzono w nim fabrykę tytoniu. Pod koniec XIX wieku budynek popadł w ruinę i groziła mu rozbiórka.

Dom został uratowany przez Jeana Jahnssona, właściciela firmy C.G. Hallberg, który przekształcił go w prywatną rezydencję. Architektami, którzy przeprowadzili renowację i rozbudowę w latach 1903-1910, byli IG Clason i Agi Lindegren. Jahnsson zgromadził w pałacu bogate zbiory, w tym głównie szwedzkie wyroby ze srebra, kolekcję setek łyżek z XV wieku i późniejszych, porcelanę, niezrównaną kolekcję cennych złotych pudełek wysadzanych klejnotami, szwedzkie miniatury, meble artystyczne, szwedzkie portrety rytownicze oraz bibliotekę liczącą ponad 100 000 tomów, w tym prawie kompletne zbiory szwedzkiej literatury dramatycznej i pism reformacyjnych, szwedzkie książki historyczne i dokumenty itp. Jahnsson został ciężko doświadczony przez krach Kreugera na początku lat 30. XX wieku, w wyniku którego został pozbawiony majątku i zmuszony do opuszczenia pałacu Van der Nootska oraz wystawienia większości zbiorów na licytację. W 1933 r. zamek Stensund został sprzedany Carlowi Matthiessenowi, a kolekcja broni wystawiona na aukcję. Pozostała część kolekcji Jahnssona z Van der Nootska, na którą składała się głównie Kolekcja Sztokholmska, została przekazana w 1942 roku Muzeum Miejskiemu w Sztokholmie przez Axela Wenner-Grena, który w lutym 1938 roku kupił pałac Van der Nootska. Kolekcja Stockholmiana składała się z około 5000 obrazów oraz około 3000 książek i broszur.

Od 1940 r. budynek był użytkowany przez szwedzkie związki zawodowe Lotta, które wykorzystywały go jako siedzibę główną. W 1943 r. budynek został odnowiony przez architekta Rolfa Engstroma. Od 1988 r. budynek jest wykorzystywany głównie do organizowania konferencji i bankietów, a obecnie jest własnością miasta Sztokholm.