Biegus rdzawy

Biegus rdzawy to średniej wielkości ptak siewkowaty, który zamieszkuje tundrę Kanady, Europy i Rosji. Należy do rodziny biegusów (Calidris) i ma sześć uznanych podgatunków. Jego dieta zmienia się w zależności od pory roku — w okresie lęgowym preferuje stawonogi i larwy, natomiast przez resztę roku żywi się głównie mięczakami. Poza sezonem lęgowym biegusy rdzawe gromadzą się w dużych stadach.

Ptak ten został po raz pierwszy opisany przez Karola Linneusza w 1758 roku. Najbliższym krewnym biegusa rdzawego jest biegus morski, a rodzaj biegusów (Calidris) jest polifiletyczny, co oznacza, że wywodzi się z różnych linii ewolucyjnych. Sześć podgatunków różni się wielkością i uważa się, że oddzieliły się one około 20 tysięcy lat temu.

Biegusy rdzawe rozmieszczają się w Arktyce podczas okresu lęgowego i migrują na nadmorskie obszary na całym świecie. Są znane ze swoich imponujących migracji, pokonując ponad 9 tysięcy mil. Każdy podgatunek ma różne trasy migracyjne i miejsca zimowania. Jeden słynny biegus rdzawy, znany jako B95 lub Moonbird, jest celebrowany za swoją wyjątkową długowieczność.

Pod względem wyglądu biegus rdzawy jest drugim co do wielkości przedstawicielem rodzaju Calidris, łatwo rozpoznawalnym dzięki białym pasom skrzydłowym i szaremu kuperowi podczas lotu. Jego upierzenie zmienia się w zależności od pory roku, co dodaje mu charakterystyczności. Ptak ten wykazuje unikalne zachowania związane z karmieniem, lęgiem i migracją.

Pomimo że Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) klasyfikuje biegusa rdzawego jako gatunek najmniejszej troski z powodu dużej populacji, boryka się on z lokalnymi spadkami liczebności spowodowanymi utratą siedlisk i zmniejszeniem zasobów pokarmowych. Jest chroniony na mocy Porozumienia o ochronie afrykańsko-euroazjatyckich wędrownych ptaków wodnych. Podgatunek rufa jest szczególnie zagrożony przez komercyjne zbieranie krabów podkowiastych, co wpływa na jego przetrwanie.

Działania ochronne są prowadzone w celu ochrony biegusa rdzawego, zwłaszcza podgatunku rufa, który w USA jest uznawany za zagrożony na poziomie federalnym z powodu degradacji siedlisk, utraty zasobów pokarmowych i zmian klimatycznych. Chociaż populacje wykazują oznaki stabilizacji, ciągła ochrona jest niezbędna dla długoterminowego przetrwania biegusa rdzawego.