Gibon białoręki

Lar gibbon, znany również jako gibbon białoręki, jest zagrożonym wyginięciem przedstawicielem rodziny gibbonowatych (Hylobatidae). To fascynujące zwierzę można łatwo rozpoznać po charakterystycznym umaszczeniu futra, długich ramionach i braku ogona. Gibbony te zamieszkują tropikalne lasy deszczowe Indonezji, Laosu, Malezji, Mjanmy i Tajlandii. Ich dieta opiera się głównie na owocach, ale spożywają również liście, owady i kwiaty.

Lar gibbony są aktywne w ciągu dnia i żyją głównie na drzewach, rzadko schodząc na ziemię. Poruszają się za pomocą brachiacji, co oznacza przemieszczanie się z gałęzi na gałąź przy użyciu długich ramion. Ich codzienna rutyna obejmuje karmienie, odpoczynek, podróżowanie, socjalizację i wokalizację. Gibbony te zazwyczaj tworzą monogamiczne pary, ale najnowsze badania sugerują, że ich nawyki rozrodcze mogą być bardziej elastyczne niż wcześniej sądzono. Komunikują się za pomocą różnych wokalizacji, a pary często wykonują charakterystyczny duet zwany "wielkim wołaniem".

Rozmnażanie odbywa się przez cały rok, ale większość poczęć ma miejsce w porze suchej. Samice lar gibbonów zaczynają rozmnażać się w wieku około 11 lat, a okres ciąży trwa około sześciu miesięcy, zazwyczaj kończąc się narodzinami jednego młodego. Młode są karmione przez około dwa lata i osiągają pełną dojrzałość w wieku około ośmiu lat. W naturalnym środowisku lar gibbony mogą żyć do 25 lat.

Niestety, lar gibbony stają w obliczu wielu zagrożeń, w tym polowań, utraty siedlisk spowodowanej wylesianiem pod uprawy oraz chwytania w celu handlu zwierzętami domowymi. Aby zapewnić ich przetrwanie, niezbędne są działania ochronne mające na celu zabezpieczenie tych niezwykłych prymatów i ich naturalnych siedlisk.