Kanczyl jawajski

Kanczyl jawajski, czyli Tragulus javanicus, to najmniejszy żyjący ssak kopytny, dorastający do rozmiarów królika. Można go spotkać na wyspie Jawa, a być może także na Bali. Charakteryzuje się trójkątną głową, łukowatym grzbietem, a u samców występują kły. W odróżnieniu od innych jeleni, kanczyl jawajski nie posiada rogów ani poroża. Wyróżniają go cienkie, krótkie nogi oraz rdzawobrązowa sierść z białymi znaczeniami.

Najnowsze badania potwierdziły, że kanczyl jawajski to unikalny gatunek endemiczny dla Jawy. Należy do rodzaju Tragulus i jest znany ze swojego niewielkiego rozmiaru, osiągając średnio około 45 cm długości i 30 cm wysokości. Te małe roślinożercy żywią się głównie liśćmi, owocami i czasem owadami. Są terytorialne i zazwyczaj tworzą monogamiczne grupy rodzinne, a największą aktywność wykazują o świcie i zmierzchu.

W kwestii reprodukcji, kanczyl jawajski może się rozmnażać przez cały rok. Okres ciąży trwa około 4,5 miesiąca, a mioty zazwyczaj zawierają jedno młode. Niestety, kanczyle jawajskie są narażone na liczne zagrożenia ze strony ludzi, takie jak utrata siedlisk, polowania, oraz ataki drapieżników, w tym psów, krokodyli, wielkich kotów, ptaków drapieżnych oraz węży. Są one obecnie sklasyfikowane jako „Data Deficient” na Czerwonej Liście IUCN, co wskazuje na brak dostatecznych danych na temat ich populacji i ekologii. Niemniej jednak, podejmowane są działania mające na celu ochronę tych zwierząt.

W indonezyjskim folklorze kanczyl, znany jako Sang Kancil, symbolizuje mądrość i przebiegłość, często przechytrzając większe zwierzęta. Unikalne cechy, zachowania i wyzwania, przed którymi stoi kanczyl jawajski, czynią go fascynującym gatunkiem, godnym uwagi i ochrony.