Mundżak

Muntjaki, często nazywane jeleniami szczekającymi lub jeleniami żebrowymi, to małe jelenie z rodzaju Muntiacus, pochodzące z Azji Południowej i Południowo-Wschodniej. Uważa się, że te fascynujące stworzenia wędrowały po Ziemi przez 15-35 milionów lat, a ich szczątki znaleziono w osadach mioceńskich w różnych krajach.

Większość gatunków muntjaków jest klasyfikowana przez IUCN jako najmniejszej troski (Least Concern) lub z niedostatecznymi danymi (Data Deficient), ale kilka z nich stoi w obliczu poważniejszych zagrożeń. Na przykład czarny muntjak, borneański żółty muntjak i olbrzymi muntjak są klasyfikowane odpowiednio jako narażone (Vulnerable), bliskie zagrożenia (Near Threatened) i krytycznie zagrożone (Critically Endangered).

Termin "muntjak" pochodzi od zlatynizowanej wersji holenderskiego słowa "muntjak", które z kolei zostało zapożyczone z sundajskiego słowa "mēncēk". Te jelenie można znaleźć w kilku krajach azjatyckich, w tym w Indiach, Sri Lance, Myanmarze, Wietnamie, Indonezji, Tajwanie i południowych Chinach. Zamieszkują również obszary takie jak niższe Himalaje w Nepalu i Bhutanie. Co ciekawe, muntjak Reevesa stał się gatunkiem inwazyjnym w Wielkiej Brytanii i części Japonii.

W przeciwieństwie do wielu innych jeleni, muntjaki nie mają określonego sezonu rozrodczego i mogą się rozmnażać przez cały rok. Samce mają krótkie poroże, które mogą odrastać, ale głównie używają swoich "kłów” – skierowanych w dół zębów – do walk terytorialnych. Muntjaki są szczególnie interesujące dla naukowców badających ewolucję ze względu na ich zróżnicowanie chromosomowe i odkrycie nowych gatunków. Na przykład indyjski muntjak ma najniższą zarejestrowaną liczbę chromosomów wśród ssaków.

Istnieje 12 uznanych gatunków w rodzaju Muntiacus, w tym:

- Muntjak indyjski

- Muntjak Reevesa

- Muntjak włochaty

- Muntjak Fea

- Borneański żółty muntjak

- Muntjak Roosevelta

- Muntjak Gongshan

- Olbrzymi muntjak

- Muntjak Truong Son

- Muntjak liściowy

- Muntjak sumatrzański

- Muntjak Pu Hoat

Każdy gatunek ma swoje unikalne cechy i siedliska, co przyczynia się do bogatej bioróżnorodności ich regionów.