Rudawka malajska

Duży Latający Lis, znany również pod nazwami Większy Latający Lis, Malajski Latający Lis i Malezyjski Latający Lis, jest fascynującym gatunkiem nietoperza z rodziny Pteropodidae, występującym w Azji Południowo-Wschodniej. Pomimo groźnie brzmiącej nazwy naukowej, ten nietoperz odżywia się głównie owocami, nektarem i kwiatami. Należący do rodzaju Pteropus, jest jednym z największych nietoperzy, a w przeciwieństwie do wielu innych gatunków, zamiast echolokacji używa doskonałego wzroku.

Po raz pierwszy sklasyfikowany przez Karola Linneusza w 1758 roku pod nazwą Vespertilio vampyrus, Duży Latający Lis jest blisko spokrewniony z Rodriguezańskim Latającym Lisem. Jest to duży nietoperz, ważący od 0,65 do 1,1 kg, z rozpiętością skrzydeł sięgającą do 1,5 metra. Jego twarz przypomina lisa, brakuje mu ogona, a posiada spiczaste uszy, co czyni go bardzo charakterystycznym stworzeniem. Jego futro różni się kolorem i teksturą w zależności od płci i wieku.

Jeśli chodzi o pożywienie, Duży Latający Lis preferuje kwiaty, nektar i owoce, szczególnie lubiąc miąższ mango i bananów. Co ciekawe, jest również żywicielem pasożyta jelitowego Moniliformis convolutus. Te nietoperze mogą przemieszczać się do 50 km w poszukiwaniu jedzenia i są dość terytorialne, zwłaszcza wokół kwitnących drzew. Samice zwykle rodzą między marcem a początkiem kwietnia po okresie ciąży trwającym od listopada do stycznia.

Duży Latający Lis występuje na Półwyspie Malajskim, Filipinach i Archipelagu Indonezyjskim, prosperując w różnorodnych siedliskach, takich jak lasy pierwotne, gaje kokosowe i lasy namorzynowe. Tworzą duże kolonie noclegowe, które mogą liczyć tysiące osobników. Niestety, często są łowione na mięso, a niestrzeżone praktyki łowieckie oraz utrata siedlisk stanowią znaczne zagrożenie dla ich populacji.

Duży Latający Lis jest również naturalnym rezerwuarem wirusa Nipah, co dodaje kolejny poziom złożoności do jego ochrony. Obecnie wymieniony jako gatunek bliski zagrożenia przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody (IUCN), podejmowane są działania mające na celu ochronę tego gatunku. Środki ochronne obejmują ograniczenia w handlu międzynarodowym na mocy załącznika II CITES, mające na celu zmniejszenie presji związanej z niszczeniem siedlisk, polowaniami i niestrzeżonymi praktykami zbierania.

Rozumiejąc i chroniąc te niezwykłe stworzenia, możemy zapewnić, że będą one nadal szybować po niebie Azji Południowo-Wschodniej przez pokolenia.