Wiewióra czarna

Czarna wiewiórka olbrzymia, znana również jako wiewiórka olbrzymia malajska, jest jednym z najbardziej imponujących członków rodziny wiewiórek. Należąca do rodzaju Ratufa, ta duża wiewiórka drzewna zamieszkuje wiele krajów regionu Indomalajskiego, w tym Bangladesz, Indie, Chiny, Mjanmę, Tajlandię i Indonezję. Jest jedną z największych wiewiórek na świecie, z dorosłymi osobnikami ważącymi od 1,05 do 1,25 kg. Łatwo ją rozpoznać po charakterystycznym dwukolorowym futrze: ciemnych górnych partiach i jaśniejszych dolnych partiach.

Te wiewiórki najlepiej czują się w zalesionych obszarach od poziomu morza do wysokości co najmniej 1400 metrów. Niestety, ich liczebność maleje z powodu działalności człowieka, takiej jak rozbudowa terenów osiedleńczych, wycinka lasów i rozwój rolnictwa. Tylko w ciągu ostatniej dekady ich populacja zmniejszyła się nawet o 30%. Na szczęście niektóre populacje objęte są ochroną prawną lub korzystają z lokalnych tradycji, które zniechęcają do polowania.

Czarna wiewiórka olbrzymia jest stworzeniem dziennym, które większość czasu spędza na drzewach, choć czasami schodzi na ziemię w poszukiwaniu pożywienia. Jej dieta składa się głównie z nasion, owoców i liści. Jeśli chodzi o wychowywanie młodych, czarna wiewiórka olbrzymia zazwyczaj ma 1 do 2 potomstwa, które pielęgnuje w gnieździe zbudowanym w dziupli drzewa. Te wiewiórki są zazwyczaj samotnikami i wolą dzikie, zaciszne tereny leśne od plantacji i osiedli ludzkich.

Wciąż pozostaje wiele do odkrycia na temat tego gatunku. Na przykład naukowcy badają, czy to, co obecnie nazywamy Ratufa bicolor, może faktycznie obejmować kilka odrębnych gatunków. Istnieje dziesięć uznanych podgatunków, z których każdy ma swoje unikalne cechy. Jeśli chcesz obserwować te wspaniałe stworzenia, Park Narodowy Kaziranga w Assamie, Indie, jest doskonałym miejscem na początek.