Eastern great egret

Wielka czapla wschodnia, imponująca biała czapla z rodzaju Ardea, jest często uważana za podgatunek wielkiej czapli. Po raz pierwszy opisana przez brytyjskiego ornitologa Johna Edwarda Graya w 1831 roku, ten majestatyczny ptak osiąga długość od 83 do 103 cm i waży od 0,7 do 1,2 kg. Jego śnieżnobiałe upierzenie, czarny dziób w okresie lęgowym (który poza sezonem przybiera żółty kolor) oraz długie czerwone lub czarne nogi sprawiają, że wyróżnia się na tle innych ptaków. W sezonie lęgowym jego twarz nabiera zielonkawego odcienia, a na szyi pojawiają się długie ozdobne pióra. Charakterystyczna jest również jego bardzo długa szyja, która jest około półtora raza dłuższa niż korpus, co odróżnia go od innych białych czapli i czapli występujących w Azji i Australii.

Wielka czapla wschodnia jest szeroko rozpowszechniona w Azji i Oceanii, z populacjami lęgowymi w takich krajach jak Australia, Bangladesz, Chiny, Indie, Indonezja, Japonia, Nowa Zelandia, Pakistan, Papua-Nowa Gwinea, Rosja, Wyspy Salomona, Sri Lanka i Tajlandia. W Australii rozmnaża się obficie, tworząc duże kolonie w regionie Top End i Channel Country, choć na Tasmanii spotykana jest rzadziej. Jej dieta obejmuje zróżnicowane kręgowce, takie jak ryby, żaby, małe gady, ptaki i gryzonie, a także bezkręgowce, w tym owady, skorupiaki i mięczaki. Zazwyczaj poluje brodząc w płytkich wodach, używając swojego ostrego dzioba do chwytania zdobyczy.

Jeśli chodzi o rozmnażanie, wielka czapla wschodnia gnieździ się w koloniach wraz z innymi gatunkami ptaków, produkując jedno zniesienie rocznie. Sezon lęgowy różni się w zależności od regionu w Australii, a gniazda są budowane wysoko na drzewach. Gniazda te to platformy wykonane z suchych gałęzi i patyków, z płytkim zagłębieniem na jaja i pisklęta. Typowe zniesienie składa się z dwóch do sześciu blado niebiesko-zielonych jaj.

W Australii wielka czapla wschodnia jest chroniona na mocy Ustawy o Parkach Narodowych i Dzikiej Przyrodzie z 1974 roku. Jednak w Nowej Zelandii, gdzie jest znana jako kōtuku, jej populacja jest silnie zagrożona. Jedynym znanym miejscem lęgowym jest Laguna Okarito, gdzie współegzystuje z warzęchą królewską. Kōtuku zajmuje szczególne miejsce w nowozelandzkiej kulturze, pojawiając się nawet na rewersie monety o nominale 2 dolarów, symbolizując rzadkich i wyjątkowych gości.