Indian scops owl

Indyjska sowa uszata to fascynujący, niewielki ptak zamieszkujący Azję Południową. Ciekawostką jest fakt, że kiedyś była klasyfikowana razem z sową uszatą obrożną, zanim naukowcy zdecydowali, że zasługuje na odrębną kategorię. Nazwa "indyjska sowa uszata" pochodzi od syngaleskiego słowa "bakamuna", które służy również do nazywania sowy płomykówki białej i sowy rybołowa brunatnego.

Ta sowa jest stosunkowo mała, mierzy od 23 do 25 centymetrów, lecz mimo to należy do większych przedstawicieli sów uszatych. Charakteryzuje się pękniętymi piórami na głowie oraz szarym lub brązowym upierzeniem na grzbiecie, z jaśniejszymi, beżowymi piórami na spodzie, prążkowanymi ciemniejszymi liniami. Twarz sowy jest biała lub beżowa, a jej oczy mają wyrazisty pomarańczowy lub brązowy kolor i otoczone są beżową obrożą na szyi. W locie jej wzór lotu jest charakterystycznie falujący. Choć wygląda bardzo podobnie do sowy uszatej obrożnej i sowy uszatej orientalnej, można ją odróżnić po nawoływaniu i kolorze oczu.

Indyjską sowę uszatą można spotkać od wschodniej Arabii aż po Subkontynent Indyjski, z wykluczeniem północnych krańców regionu. Sowy te są nocne, co oznacza, że są aktywne w nocy, i doskonale wtapiają się w otoczenie w ciągu dnia. Przeważnie polują na owady. Jeśli kiedykolwiek usłyszysz ich nawoływanie, będzie to miękki, pojedynczy dźwięk.

W kwestii wychowywania młodych, te sowy preferują dziuple w drzewach do gniazdowania i zazwyczaj składają od 3 do 5 jaj.

Indyjska sowa uszata to niezwykły ptak o unikalnych cechach, które pomagają jej przetrwać w południowoazjatyckim środowisku.