Loxia

Krzyżodzioby, należące do rodzaju Loxia z rodziny łuszczakowatych, wyróżniają się unikalnymi dziobami o skrzyżowanych końcówkach, co jest cechą charakterystyczną tego rodzaju i stanowi źródło jego nazwy. Istnieje sześć gatunków krzyżodziobów. Samce zazwyczaj mają czerwone lub pomarańczowe upierzenie, podczas gdy samice są przeważnie w odcieniach zieleni lub żółci.

Ptaki te są wybitnymi specjalistami w żywieniu się szyszkami drzew iglastych, wykorzystując swoje specjalistyczne dzioby do wydobywania nasion. Najczęściej występują na północnych szerokościach geograficznych. Co interesujące, rozmnażają się wczesną wiosną, aby maksymalnie wykorzystać dostępną roślinność i zapasy szyszek.

Karol Linneusz po raz pierwszy opisał rodzaj Loxia w 1758 roku. Badania sugerują, że krzyżodzioby i czeczotki mają wspólnego przodka. Rozróżnienie poszczególnych gatunków krzyżodziobów jest jednak trudne, ponieważ różnią się one kształtem głowy i rozmiarem dzioba. W Ameryce Północnej analizy wokalizacji wykazały, że odrębne populacje krzyżodzioba świerkowego przystosowały się do różnych gatunków drzew iglastych. Mimo tych przystosowań, badania genetyczne wykazały minimalne różnice między typami krzyżodziobów, co może wynikać z ich krzyżowania się.

Każdy gatunek krzyżodzioba ewoluował w kierunku żywienia się określonymi gatunkami drzew iglastych, z ich dziobami dostosowanymi do tego zadania. Dokładny mechanizm formowania skrzyżowanych dziobów pozostaje zagadką, choć najprawdopodobniej czynniki genetyczne odgrywają istotną rolę. Gdy preferowane nasiona są niedostępne, krzyżodzioby mogą przełączać się na inne źródła pokarmu, choć robią to mniej efektywnie.