Bublik

Bublik to popularna bułka rodem z Europy Wschodniej, przygotowywana z ciasta pszennego z dodatkiem drożdży. Charakterystycznym etapem jej przygotowania jest gotowanie w wodzie przed pieczeniem, co nadaje jej wyjątkową teksturę. Można ją porównać do żydowskiego bajgla aszkenazyjskiego, jednak bublik jest większy, bardziej gęsty i bardziej żuty.

Istnieje wiele wariantów bublika, takich jak rosyjska baranka, która jest mniejsza i bardziej sucha, oraz sushka, jeszcze mniejsza i chrupiąca jak krakersy. W kuchniach rosyjskiej i ukraińskiej termin "bublik" bywa używany do opisu każdego pieczywa w kształcie pierścienia.

Słowo "bublik" ma korzenie w staroruskiej i prasłowiańskiej, gdzie oznaczało "bańkę". Podobnie, takie terminy jak "baranka" w białoruskim, ukraińskim i polskim mają podobne starożytne korzenie. Produkty te mają bogatą historię - bajgle były wspomniane już w 1610 roku w Krakowie, a bubliki pojawiły się w rosyjskich zapisach w XVIII wieku. Historia baranki sięga XVII wieku w Rosji, prawdopodobnie wywodząc się z dzisiejszej Białorusi.

Bubliki przygotowuje się z ciasta drożdżowego, które może zawierać mleko, masło i białka jaj. Często są one słodzone i posypywane makiem lub innymi dodatkami. W odróżnieniu od zwykłego chleba, bubliki są bardziej ciastkowate i zwykle spożywane z filiżanką herbaty lub kawy. Często są glazurowane żółtkiem jajka dla lśniącego wykończenia i mogą być jedzone same lub z dodatkami, takimi jak dżem czy śmietana.

Bubliki znalazły swoje miejsce nawet w literaturze i muzyce. Ukraiński poeta Taras Szewczenko wspominał o nich, a istnieje znana jidysz-ukraińsko-rosyjska piosenka, która je celebruje. W języku rosyjskim i ukraińskim fraza "dziura z bublika" używana jest do opisania czegoś bezwartościowego. Co ciekawe, "Bublik" to także popularne ukraińskie nazwisko.