Chomik europejski

Europejski chomik, znany również jako chomik eurazjatycki, chomik czarnobrzuchy lub chomik zwyczajny, jest jedynym przedstawicielem rodzaju Cricetus. Żyje na łąkach i w podobnych siedliskach, które rozciągają się od Belgii po Rosję. Kiedyś postrzegany jako szkodnik rolniczy i łapany dla futra, obecnie jego populacja dramatycznie się zmniejszyła i jest uznawany za gatunek krytycznie zagrożony.

Opis:

Europejski chomik ma brązowe futro z białymi plamkami, charakterystyczną czarną klatkę piersiową i brzuch, a także krótki, futrzasty ogon. Jest większy niż popularne chomiki domowe, waży od 220 do 460 gramów i mierzy od 20 do 35 centymetrów długości. Jego uzębienie można opisać za pomocą wzoru 1.0.0.3 1.0.0.3.

Zachowanie:

Ten nocny lub zmierzchowy ssak żyje w skomplikowanych systemach nor. Jego dieta obejmuje nasiona, warzywa, trawy oraz owady, które magazynuje w dużych komorach w swojej norze. Chomik hibernuje od października do marca, budząc się okresowo, aby coś zjeść. Osiąga dojrzałość płciową już w wieku 43 dni i rozmnaża się od kwietnia do sierpnia, produkując mioty liczące od 3 do 15 młodych.

Rozmieszczenie i status ochrony:

Europejskie chomiki preferują niskopołożone tereny rolnicze z glebami lessowymi lub ilastymi. Ich zasięg rozciąga się od Belgii po Rosję i Bułgarię. W niewoli mogą żyć nawet do ośmiu lat. W 2011 roku najwyższy sąd Unii Europejskiej zarzucił Francji niewystarczające działania na rzecz ochrony tego gatunku. Do 2014 roku Francja uruchomiła program hodowli w niewoli, aby pomóc w ich ochronie. Według Czerwonej Listy IUCN europejski chomik został sklasyfikowany jako krytycznie zagrożony w 2020 roku. Główne zagrożenia dla jego przetrwania to utrata siedlisk, zanieczyszczenie, zmiany klimatyczne i historyczne łapanie dla futra.