Kulon zwyczajny

Eurazjatycki krwawodziób, znany również jako grubołap, to fascynujący ptak z rodziny Burhinidae. Jego nazwa naukowa, Burhinus oedicnemus, ma interesujące korzenie: "Burhinus" pochodzi od greckich słów oznaczających "wół" i "nos", podczas gdy "oedicnemus" odnosi się do jego wyraźnych stawów kolanowych, stąd przydomek "grubołap".

Termin "krwawodziób" został nadany w 1667 roku przez Francisa Willughby'ego, który inspirował się nocnymi odgłosami tego ptaka i jego preferowanymi skalistymi siedliskami. W 1901 roku Edmund Selous nazwał go "wielkim lub norfolkskim siewkowcem" w swojej książce "Bird Watching".

Ten średniej wielkości ptak brodzący wyróżnia się mocnym żółto-czarnym dziobem, dużymi żółtymi oczami i kamuflującym upierzeniem. Mimo że jest ptakiem brodzącym, eurazjatycki krwawodziób woli suche, otwarte tereny z fragmentami nagiej ziemi. Jest aktywny głównie w nocy, polując na owady, małe bezkręgowce, a okazjonalnie na małe gady, żaby i gryzonie. Ptak zazwyczaj składa 2-3 jaja w prostym zagłębieniu na ziemi.

Eurazjatycki krwawodziób występuje w całej Europie, Afryce Północnej i południowo-zachodniej Azji. Jednak niektóre populacje maleją z powodu zmian w rolnictwie. Chociaż ogólnie nie jest zagrożony (klasyfikowany jako gatunek najmniejszej troski), w niektórych obszarach konieczne są skoncentrowane działania ochronne.

Istnieje pięć podgatunków eurazjatyckiego krwawodzioba: distinctus, harterti, insularum, oedicnemus i saharae, z których każdy zamieszkuje inne regiony. Co ciekawe, indyjski krwawodziób był kiedyś uważany za podgatunek tego ptaka.