Żołędnica europejska

Popielica ogrodowa to uroczy, mały gryzoń należący do rodziny popielicowatych. Te sympatyczne stworzenia zazwyczaj osiągają długość od 10 do 15 cm, a ich ogony mają dodatkowe 8 do 14,5 cm. Zwykle ważą od 60 do 140 gramów. Charakteryzują się szarym lub brązowym futrem z kontrastującym białym spodem oraz charakterystycznymi czarnymi oznaczeniami wokół oczu. Ich duże uszy, krótkie futro i wyraźny biały pędzelek na końcu ogona sprawiają, że są łatwe do rozpoznania.

Wbrew nazwie, popielice ogrodowe częściej spotyka się w lasach niż w ogrodach, choć również zapuszczają się do regionów sadowniczych. Te nocne zwierzęta są powszechne w południowej Europie, zwłaszcza w takich regionach jak Alpy, Las Bawarski i Rudawy. Niestety, w takich miejscach jak Holandia ich liczebność dramatycznie spadła, prawdopodobnie z powodu zmian w krajobrazie i klimacie.

Popielice ogrodowe prowadzą nocny tryb życia, budując swoje gniazda na drzewach i żywiąc się owadami, drobnymi zwierzętami, jagodami oraz orzechami. Sezon godowy trwa od kwietnia do czerwca. W tym czasie samice wydają głośne piski, sygnalizując gotowość do rozrodu. Po ciąży trwającej około 23 dni, samica rodzi miot liczący od trzech do siedmiu młodych. Młode szybko dorastają i są gotowe do samodzielnego życia po około dwóch miesiącach. Życie popielic ogrodowych trwa zazwyczaj około pięciu lat.

Co ciekawe, na Sycylii popielice ogrodowe mogą być nosicielami pasożyta jelitowego o nazwie Moniliformis siciliensis. Na wyspach Morza Śródziemnego występują różne podgatunki popielic ogrodowych, z których niektóre są dość rzadkie. W zachodniej Azji i Afryce Północnej zwierzęta te są klasyfikowane jako odrębny gatunek, znany jako Eliomys melanurus.