Cocadas

Queijadinha to uwielbiany kokosowy smakołyk, cieszący się popularnością w wielu krajach Ameryki Łacińskiej, takich jak Argentyna, Boliwia, Brazylia, Kolumbia, Chile, Dominikana, Meksyk, Panama, Wenezuela i Ekwador. Te pyszności są pieczone w piekarniku, ale serwowane na zimno, co nadaje im cudownie żującą i miękką konsystencję. Główne składniki to jajka i wiórki kokosowe, a tradycyjne queijadinhy mają zazwyczaj złocistobrązowy kolor. Współczesne wersje mogą przybierać różne barwy dzięki użyciu barwników spożywczych.

Często ozdabiane migdałami, queijadinhy mogą mieć konsystencję od twardych, słodkich kulek po kremowe, przypominające flan odmiany. Niektóre przepisy zawierają też dodatkowe owoce, zwykle suszone, aby uzyskać unikalne smaki i kolory. Historia queijadinh sięga co najmniej 1878 roku w Peru.

Każdy kraj ma swoje własne podejście do queijadinh i różne nazwy dla nich. W Meksyku i Kolumbii znane są jako "Conserva de coco" i są sprzedawane w sklepach, na ulicach i na plażach. W Urugwaju nazywane są "coquitos" i często można je znaleźć w piekarniach, czasem ozdobione wiśniami i syropem.

W Brazylii istnieje podobny smakołyk zwany "Cocada" pochodzący z regionu północno-wschodniego. Warianty obejmują "czarną cocadę" wykonaną z brązowego cukru i palonego kokosa. Jednak queijadinha różni się od cocady w Brazylii, ponieważ zawiera więcej składników i ma inny kształt, gdyż jest pieczona w foremkach.

W Wenezueli "conserva de coco" odnosi się do cukierka, podczas gdy "cocada" to napój kokosowy. Cukierek w tej formie jest również znany jako "conserva de coco." Brazylijskie queijadinhy są często sprzedawane jako długie, cienkie kawałki na ulicach, co czyni je popularną i wygodną przekąską.