Walney Lighthouse, Barrow-in-Furness

Walney Lighthouse to funkcjonująca latarnia morska znajdująca się na wyspie Walney w Barrow-in-Furness, Cumbria, Anglia. Obecny budynek pochodzi z początku XIX wieku i jest wpisany na listę Grade II*, a także jest najbardziej wysuniętą na południe konstrukcją stworzoną przez człowieka w Kumbrii.

Ukończona w 1804 r. kamienna latarnia morska i przylegające do niej domki powstały jeszcze przed powstaniem Barrow i jego portu. Budowla powstała w miejsce mniejszej drewnianej latarni, zbudowanej przez komisarzy nabrzeża Lancaster w 1790 roku w celu ułatwienia żeglugi w kierunku doków w Glasson niedaleko Lancaster i rzeki Lune. Zawierała trzy reflektory o średnicy 3 stóp zamontowane na wolno obracającym się wale; reflektory składały się z wklęsłej drewnianej ramy pokrytej małymi kawałkami lustrzanego szkła.

Pierwotna latarnia została zniszczona przez pożar w 1803 roku i szybko zastąpiona dzisiejszą latarnią. Latarnia została zaprojektowana przez inżyniera E. Dawsona. System optyczny składał się z napędzanego zegarem, obracającego się układu czterech lamp Arganda, wspartych na parabolicznych reflektorach, które raz na minutę emitowały biały błysk.

W latarni niewiele się zmieniło do 1909 r. kiedy zainstalowano acetylenowy system oświetlenia gazowego, który w 1953 r. został ponownie zmieniony na "załogowy" elektryczny system świetlno-obrotowy, migający raz na piętnaście sekund. W roku 2003, kiedy to ostatecznie zautomatyzowano latarnię, Walney była ostatnią latarnią morską w Anglii obsługiwaną przez człowieka. W tym samym roku reflektory zastąpiono nowoczesną elektryczną aparaturą świetlną.