Carlingwark Loch, Castle Douglas

Carlingwark Loch to małe słodkowodne jezioro w historycznym hrabstwie Kirkcudbrightshire, Dumfries i Galloway, Szkocja, leżące tuż na południe od Castle Douglas, o kształcie zbliżonym do prostokąta, o tendencji prawie północnej i południowej. Nazwa jeziora pochodzi od szkockiego gaelickiego słowa Caer oznaczającego fort i wark - staro szkockiego słowa oznaczającego pracę. W jeziorze znajdują się cztery sztuczne wysepki, na których widoczne są ślady fortyfikacji i osadnictwa, przy czym uważa się, że wyspa Ash to crannog. Z jeziora wydobyto kilka znalezisk archeologicznych, w tym kociołek z brązu, miecz i patelnię oraz dwa czółna.

Kanał Carlingwark Lane to kanał o długości 1,5 mili, który został otwarty w 1765 roku między jeziorem a rzeką Dee, oddaloną o 1,5 mili. Był on używany aż do jego opuszczenia około 1840 roku, umożliwiając płaskodennym łodziom transport muszli do farm wzdłuż trasy.

Wokół jeziora biegnie ścieżka dla pieszych o długości 5,25 km, która jest popularnym miejscem obserwacji ptaków i wędkowania. Od 5 marca 2012 r. jezioro i tereny wokół niego zostały uznane za Obszar Specjalnego Zainteresowania Naukowego ze względu na zróżnicowaną faunę i florę oraz użytki zielone.

W 1903 r. jezioro zostało zbadane przez E.R. Watsona, a następnie naniesione na mapę w ramach projektu Bathymetrical Survey of Fresh-Water Lochs of Scotland 1897-1909.

W 2009 r. kosztem 10 000 funtów zainstalowano fontannę napowietrzającą, aby zapobiec rozwojowi sinic. Środki finansowe zostały przekazane przez organizację South West Scotland Environmental Action Trust. Instalacja fontanny była częścią szerszej rozbudowy Carlingwark Outdoor Activity Centre przez Dumfries and Galloway Council. Dalsze badania wykazały jednak, że ze względu na stosunkowo niewielką głębokość jeziora fontanna jest nieefektywna i zaprzestano jej używania. Słoma jęczmienna, dodawana dwa razy do roku, jest z powodzeniem stosowana do 2019 roku w celu zmniejszenia poziomu sinic.