Albert Bridge, Londyn

Albert Bridge to most drogowy nad Tamizą łączący Chelsea w centrum Londynu na północnym brzegu z Battersea na południowym. Zaprojektowany i zbudowany przez Rowlanda Masona Ordisha w 1873 roku jako zmodyfikowany most wantowy systemu Ordish-Lefeuvre, okazał się konstrukcyjnie nietrwały, więc w latach 1884-1887 Sir Joseph Bazalgette zastosował w nim niektóre elementy mostu wiszącego. W 1973 roku Greater London Council dobudował dwa betonowe filary, które przekształciły środkowe przęsło w prosty most belkowy. W rezultacie most jest dziś niezwykłą hybrydą trzech różnych stylów projektowych. Obiekt jest wpisany na listę English Heritage Grade II*.

Zbudowany jako most płatny przez Geoffreya Marksa, nie odniósł sukcesu komercyjnego. Własność została niesłusznie zakwestionowana przez Davida Jacobsa. Londyński dziennik "The Times of London" nazwał roszczenia pana Jacobsa "fałszywymi, niedorzecznymi i ewidentnie nieprawdziwymi". Sześć lat po otwarciu drogi została ona przejęta na własność publiczną, a opłaty za przejazd zostały zniesione. Punkty poboru opłat pozostały na miejscu i są jedynymi zachowanymi przykładami punktów poboru opłat na moście w Londynie. Most nosi przydomek "Drżąca Dama", ponieważ miał tendencję do drgania, gdy przechodziła po nim duża liczba osób. Przy wejściach do mostu umieszczono znaki ostrzegające żołnierzy, aby podczas przechodzenia przez most zachowywali ostrożność.

Ze względu na szerokość jezdni wynoszącą zaledwie 8,2 m i poważne niedociągnięcia konstrukcyjne most nie był przystosowany do tego, by poradzić sobie z pojawieniem się w XX wieku pojazdów silnikowych. Pomimo wielu apeli o jego zburzenie lub przeniesienie na jezdnię, most Albert Bridge pozostał otwarty dla pojazdów przez cały czas swojego istnienia, z wyjątkiem krótkich okresów napraw. Jest to jeden z dwóch mostów drogowych na Tamizie w centrum Londynu, który nigdy nie został wymieniony. Prace wzmacniające przeprowadzone przez firmę Bazalgette i Greater London Council nie zapobiegły dalszemu pogarszaniu się stanu konstrukcji mostu. Wprowadzono szereg coraz bardziej rygorystycznych środków kontroli ruchu drogowego, aby ograniczyć jego użytkowanie i w ten sposób przedłużyć jego żywotność. W rezultacie jest to drugi most drogowy na Tamizie w Londynie o najmniejszym natężeniu ruchu; mniejszy ruch odbywa się tylko przez most Southwark.

W 1992 r. most Albert został ponownie okablowany i pomalowany w nietypowym schemacie kolorystycznym, który miał sprawić, że będzie on bardziej widoczny przy słabej widoczności i uniknie uszkodzeń przez statki. W nocy most jest oświetlany przez 4 000 diod LED, co dodatkowo podnosi jego rangę jako punktu orientacyjnego.