Battersea Bridge, Londyn

Most Battersea to pięcioprzęsłowy most łukowy z żeliwnymi dźwigarami i granitowymi filarami, przecinający Tamizę w Londynie, w Anglii. Znajduje się on na ostrym zakręcie rzeki i łączy Battersea na południe od rzeki z Chelsea na północ. Most zastąpił prom, który kursował w pobliżu tego miejsca co najmniej od połowy XVI wieku.

Pierwszy most Battersea był mostem płatnym, zbudowanym na zlecenie Johna, hrabiego Spencera, który niedawno nabył prawa do obsługi promu. Chociaż planowano budowę mostu z kamienia, trudności w pozyskaniu środków finansowych sprawiły, że zamiast niego zbudowano tańszy most drewniany. Zaprojektowany przez Henry'ego Hollanda, został początkowo otwarty dla pieszych w listopadzie 1771 roku, a dla ruchu pojazdów w 1772 roku. Most był nieodpowiednio zaprojektowany i niebezpieczny zarówno dla jego użytkowników, jak i dla przepływających statków, a łodzie często się z nim zderzały. Aby zmniejszyć zagrożenie dla żeglugi, usunięto dwa pomosty, a znajdujące się nad nimi odcinki mostu wzmocniono żelaznymi dźwigarami.

Chociaż niebezpieczny i niepopularny, most był ostatnim zachowanym drewnianym mostem na Tamizie w Londynie i był tematem obrazów wielu znaczących artystów, takich jak J.M.W. Turner, John Sell Cotman i James McNeill Whistler, w tym Nokturn Whistlera: Błękit i złoto - Stary most Battersea oraz kontrowersyjny Nokturn w czerni i złocie - Spadająca rakieta.

W 1879 r. most został przejęty na własność publiczną, a w 1885 r. zburzony i zastąpiony obecnym mostem, zaprojektowanym przez Sir Josepha Bazalgette'a i zbudowanym przez firmę John Mowlem & Co. Jest to najwęższy zachowany most drogowy nad Tamizą w Londynie i jeden z najmniej ruchliwych mostów na Tamizie. Położenie na zakolu rzeki sprawia, że most stanowi zagrożenie dla żeglugi i był wielokrotnie zamykany z powodu kolizji.