Catcliffe Glass Cone, Rotherham

Catcliffe Glass Cone to szklany stożek znajdujący się we wsi Catcliffe w South Yorkshire w Anglii. Jest to najstarsza zachowana konstrukcja tego typu w Europie Zachodniej, wpisana na listę zabytków klasy I oraz Scheduled Ancient Monument. Na terenie Wielkiej Brytanii zachowały się tylko trzy inne szklane stożki: w Lemington, Wordsley i Alloa.

Stożek huty szkła był częścią huty szkła Catcliffe, założonej w 1740 r. przez Williama Fenneya. Fenney był wcześniej zarządcą huty szkła w Bolsterstone, która należała do jego teściowej. Miejsce w Catcliffe zostało wybrane częściowo dlatego, że warunki jej testamentu uniemożliwiały mu założenie huty szkła w odległości mniejszej niż 10 mil od huty w Bolsterstone, a Catcliffe znajduje się w odległości 10,5 mili. Hutę szkła zamknięto ok. 1887 r. ale na krótko otwarto ją ponownie w 1900 r. Ceglany stożek ma łuki wokół podstawy, aby umożliwić maksymalny dopływ powietrza. Jego wysokość wynosi około 20 metrów.

Choć produkcja szkła jest procesem starożytnym, prowadzono ją na małą skalę do czasu, gdy rozwój metod przemysłowych w Europie umożliwił jej masową produkcję. Stopienie krzemionki i tlenku sodu w piecu osiągano zwykle przez spalanie drewna, ale w Wielkiej Brytanii często używano do tego celu węgla, co przyczyniło się do powstania stożka szklarskiego. Szklane stożki składały się z dużego centralnego pieca, przewodu odprowadzającego gazy odlotowe na szczyt konstrukcji i dalej, mniejszych pieców wokół ścian, aby zapewnić ciepło gotowym produktom, oraz okrągłej platformy, na której stali robotnicy podczas produkcji wyrobów szklanych. Choć wynaleziono je wcześniej, upowszechniły się na początku XIX wieku, ale dalsze innowacje w przemyśle szklarskim sprawiły, że metoda produkcji szkła float stała się bardziej wydajna i pozwoliła na produkcję w mniejszej liczbie, ale większych hut. Większość stożków została zburzona po tym, jak przestały być używane, a do połowy lat 70. XX wieku przetrwały tylko cztery: stożek Alloa, Catcliffe Glass Cone, Lemington Glass Cone w Tyne and Wear oraz Red House Cone w Wordsley, West Midlands.

W czasie I wojny światowej teren ten był wykorzystywany jako obóz jeniecki, a w czasie strajku generalnego w Wielkiej Brytanii w 1926 r. jako stołówka. W latach 60. XX w. stożkowi groziło wyburzenie, dlatego w 1962 r. odkopano fundamenty pozostałych budynków, które wchodziły w skład huty szkła. W 1968 r. stożek został wpisany na listę zabytków klasy I.

Dostęp do obiektu został zamknięty w 2006 r. ponieważ ze szczytu konstrukcji zaczęły spadać cegły. Prace renowacyjne podjęto w 2014 r.