Kenilworth Castle, Kenilworth

Zamek Kenilworth to zamek w mieście Kenilworth w hrabstwie Warwickshire w Anglii, który został założony podczas normańskiego podboju Anglii, a następnie rozbudowywany w okresie Tudorów. Został on opisany przez historyka architektury Anthony'ego Emery'ego jako "najwspanialszy zachowany przykład półkrólewskiego pałacu z późniejszego okresu średniowiecza, znaczący ze względu na swoją skalę, formę i jakość wykonania". Kenilworth odegrało ważną rolę historyczną: było przedmiotem sześciomiesięcznego oblężenia Kenilworth w 1266 r. uważanego za najdłuższe oblężenie w historii średniowiecznej Anglii, i stanowiło bazę dla działań Lancasterów w Wojnie Róży. Kenilworth było sceną usunięcia Edwarda II z angielskiego tronu, znieważenia Henryka V przez Francuzów w 1414 roku prezentem w postaci piłek tenisowych oraz wystawnego przyjęcia Elżbiety I przez hrabiego Leicester w 1575 roku. Został opisany jako "jeden z dwóch głównych zamków w Wielkiej Brytanii, które można zaklasyfikować jako zamki wodne lub fortece nad jeziorem...".

Zamek był budowany przez kilka stuleci. Założony w latach dwudziestych XI wieku wokół potężnej normańskiej wielkiej wieży, zamek został znacznie rozbudowany przez króla Jana na początku XIII wieku. Dzięki spiętrzeniu okolicznych potoków stworzono potężną obronę wodną, a powstałe w ten sposób fortyfikacje okazały się odporne na ataki lądowe i wodne w 1266 roku. Pod koniec XIV wieku Jan z Gaunt wydał ogromne sumy, przekształcając średniowieczny zamek w pałacową fortecę zaprojektowaną w najnowszym stylu prostopadłym. Hrabia Leicester rozbudował zamek w XVI wieku, wznosząc nowe budynki w stylu Tudorów i wykorzystując średniowieczne dziedzictwo Kenilworth do stworzenia modnego renesansowego pałacu.