The Water Tower, Kenilworth

The Water Tower to budynek znajdujący się w Kenilworth, Warwickshire, Anglia. Przyjmuje się, że budynek został zbudowany jako wiatrak w połowie XVIII wieku przez Josepha Lee z Warwick, opisanego jako Gentlemen i Johna Lamba z Warwick, Haberdasher. Istnieją dowody na sprzedaż młyna w 1778 r. jako działającego przedsiębiorstwa. Budynek był nadal wykorzystywany jako działający wiatrak do 1854 roku, kiedy to wprowadzono napęd parowy. W 1885 r. maszyny młyńskie zostały usunięte, a budynek przekształcono w wieżę ciśnień. W tym celu podwojono wysokość murów i umieszczono na nich żelazny zbiornik o pojemności 26 000 galonów. Stał się on pierwszym wodociągiem miejskim i zaopatrywał Kenilworth w wodę aż do 1939 roku. Zaopatrzenie z tego zbiornika było w rzeczywistości wykorzystywane do celów pomocniczych do około 1964 roku. W 1970 roku Rada Miejska Kenilworth, pragnąc zapewnić zachowanie tak ważnego i historycznego zabytku, wystawiła go na sprzedaż w drodze przetargu pod warunkiem, że zostanie on odrestaurowany i przekształcony w prywatny dom mieszkalny. Plany przedstawione przez architekta, pana Edwarda Byrona z Leamington Spa, w imieniu ppłk Michaela Wheata, zostały zaakceptowane i pod koniec 1972 roku rozpoczęto przebudowę, którą ukończono w 1974 roku. Ta pomysłowa przebudowa obejmuje nową dobudówkę na parterze, która została sprytnie zaprojektowana tak, aby harmonizowała z charakterem budynku. Wieża i całość tworzą teraz unikalny i wygodny dom, skutecznie łączący przeszłość z teraźniejszością.

Z górnych pięter roztaczają się wspaniałe widoki na starożytne miasto Kenilworth ze słynnym zamkiem, a wieża stoi w odległości kilkuset metrów od pola znanego jako Parliament Piece, gdzie podobno Szymon De Montfort zorganizował pierwszy angielski parlament w 1264 roku.

W 1975 r. nieruchomość otrzymała Nagrodę Dziedzictwa Architektonicznego przyznawaną przez brytyjską Radę Europejskiego Dziedzictwa Architektonicznego. Nagrodę podpisał Filip, książę Edynburga.

Godna uwagi opowieść o wiatraku z początku XIX wieku dotyczy odważnego mieszkańca, niejakiego Jerry'ego O'Hea, który wykazał się hartem ducha, chwytając się jednego z żagli wiatraka. Niestety jego ramię zostało złapane i był niesiony w kółko, dopóki młynarz nie włączył hamulca.

Wśród poprzednich mieszkańców są biznesmen Stephen Drucker, znany głównie z prowadzenia sieci Druckers Vienna Patisserie, oraz Gordon Cain, inspektor ds. budynków historycznych, który pracował jako kierownik projektu przy renowacji budynku St George's Bloomsbury.