Castle Rising, King’s Lynn

Castle Rising to zrujnowana średniowieczna fortyfikacja w wiosce Castle Rising w hrabstwie Norfolk w Anglii. Został zbudowany wkrótce po 1138 roku przez Williama d'Aubigny II, który awansował w szeregach anglo-normańskiej szlachty i został hrabią Arundel. Dzięki swojemu nowemu bogactwu zbudował Castle Rising i otaczający go park jeleni, połączenie fortecy i pałacu myśliwskiego. Zamek odziedziczyli potomkowie Williama, a w 1243 roku przeszedł on w ręce rodziny de Montalt. Montaltowie sprzedali później zamek królowej Izabeli, która zamieszkała w nim po swoim upadku w 1330 roku. Izabela rozbudowała zabudowania zamkowe i prowadziła królewski tryb życia, kilkakrotnie goszcząc w zamku swojego syna, Edwarda III. Po jej śmierci zamek został przyznany Edwardowi, Czarnemu Księciu, jako część księstwa Kornwalii.

W XV wieku zamek stawał się coraz bardziej ceniony ze względu na swoje walory myśliwskie, a nie obronne. Popadł w ruinę i mimo budowy nowych pomieszczeń mieszkalnych i usługowych w połowie XVI wieku stał opuszczony. Henryk VIII sprzedał posiadłość Thomasowi Howardowi, księciu Norfolk, a większość budynków zamkowych została rozebrana. Dopiero w XIX wieku, kiedy posiadłość odziedziczyli Mary i Fulke Greville Howard, zamek został odnowiony i odrestaurowany. Wiktoriańscy naukowcy zbadali teren i został on otwarty dla publiczności. W 1958 roku zamek przeszedł pod opiekę państwa, które przeprowadziło dalsze prace stabilizacyjne i program badań archeologicznych. W 1998 r. English Heritage przekazało zarządzanie obiektem obecnemu właścicielowi, baronowi Howard of Rising, który nadal zarządza zamkiem jako atrakcją turystyczną.

Castle Rising składa się z trzech podzamczy, z których każde jest bronione przez duże wały ziemne o łącznej powierzchni 5 hektarów, które archeolodzy Oliver Creighton i Robert Higham uważają za jedne z najbardziej imponujących w Wielkiej Brytanii. Na wewnętrznym przedzamczu znajduje się wielki zamek, prawdopodobnie wzorowany na zamku w Norwich. Znajdują się w nim liczne romańskie elementy konstrukcyjne, w tym przypory pilastrowe i arkady. Historycy Beric Morley i David Gurney uważają, że jest to "jeden z najwspanialszych zamków normańskich", a jego militarna użyteczność i polityczna symbolika były szeroko omawiane przez naukowców. Zamek był pierwotnie otoczony starannie zagospodarowanym krajobrazem, od rozplanowanego miasta przed zamkiem, po rozciągający się za nim park jeleni i królicze zagrody, które miały być oglądane z komnaty lorda w wielkiej twierdzy.