Newark Park, Park Wodny Cotswold

Newark Park to wpisany na listę zabytków dom wiejski z czasów Tudorów, położony w pobliżu wsi Ozleworth, Wotton-under-Edge, Gloucestershire. Dom znajduje się na terenie posiadłości o powierzchni 700 akrów, na południowym krańcu skarpy Cotswold, z widokiem na dolinę Severn Valley i ujście rzeki Severn. Dom i posiadłość znajdują się pod opieką National Trust od 1946 roku.

Newark Park był pierwotnie czterokondygnacyjnym pałacem myśliwskim z okresu Tudorów, zbudowanym w latach 1544-1556 dla Sir Nicholasa Poyntza, którego główna siedziba znajdowała się w Acton Court koło Bristolu, około piętnastu mil na południe, czyli w odległości kilku dni jazdy samochodem. Rodzina Poyntzów była dawniej feudalnymi baronami Curry Mallet w Somerset, a później Iron Acton w Gloucestershire. Poyntz był członkiem Izby Królewskiej przy Henryku VIII i niedawno przebudował Acton Park w oczekiwaniu na królewską wizytę. "Newark jest równie modny, jeśli chodzi o jego przedwczesny klasycyzm" - zauważa Nicholas Cooper, który zwraca uwagę na rygorystycznie symetryczny front, niespotykany w głównej bryle żadnego wielkiego domu w tamtych czasach, oraz na prawidłowy toskański porządek oryginalnych drzwi wejściowych. Dom nosił wówczas nazwę "New Work" i został częściowo zbudowany z materiałów budowlanych pochodzących z niedawno rozwiązanego opactwa Kingswood, oddalonego o około pięć mil. Dom był szeroki na trzy przęsła, o konstrukcji jednopalowej, głęboki na jedno pomieszczenie. W piwnicy znajdowała się kuchnia, na parterze były dwie sale bankietowe, a na pierwszym piętrze sala bankietowa. Na trzecim piętrze znajdowały się skromne pomieszczenia sypialne, a dach był płaski, aby można było z niego korzystać jako z przyjemnego punktu widokowego na okolicę, w której zajmuje znakomitą pozycję. Zbudowano ją mniej więcej w tym samym czasie, gdy w pobliżu powstawał Siston Court, wznoszony przez sir Maurice'a Denysa, pierwszego kuzyna żony Poyntza, Jane Berkeley. Pierwotna loża Poyntza stanowi obecnie wschodnią część obecnej budowli.

W 1600 r. pałacyk został sprzedany rodzinie Low z Londynu, która w 1672 r. znacznie rozbudowała budynek, dobudowując od zachodu drugi, czterokondygnacyjny budynek, który połączono z pierwotnym schodami przejściowymi, tworząc podstawę w kształcie litery H. Lowsowie byli właścicielami Newark Park do 1722 roku, kiedy to został sprzedany za 6 010 funtów rodzinie Harding, która po dokonaniu niewielkich zmian sprzedała go Jamesowi Clutterbuckowi. Clutterbuckowie zatrudnili architekta Jamesa Wyatta, który w 1790 roku przebudował go na dom o czterech kwadratach. Ich ulepszenia obejmowały utworzenie formalnego parku dla jeleni na południe od domu i zagospodarowanie pozostałej części terenu.

Clutterbucksowie opuścili Newark w 1860 r. i wynajęli go, ale mimo że był dzierżawiony, lokatorzy nadal wprowadzali w nim zmiany i ulepszenia. Pani Annie Poole King, wdowa po kupcu żeglugowym z Bristolu, przejęła dzierżawę w 1898 roku, przenosząc się z większego Standish House w Stonehouse, Gloucestershire. Była ona członkiem Berkeley Hunt, miała pięcioro dzieci oraz służbę domową składającą się z woźnicy, kucharza, gosposi i ogrodnika. Rodzina Kingów dobudowała pomieszczenia dla służby od strony północnej, zainstalowała system ogrzewania ciepłym powietrzem i doprowadziła ciepłą wodę na drugie piętro. Królowie pozostali w Newark do 1949 r. kiedy zmarł ostatni z rodu, a ówczesna właścicielka, pani Power-Clutterbuck, przekazała Newark Park i jego posiadłości National Trust.

Po przejęciu własności przez Trust nie otwarto Newark Park dla publiczności, lecz wynajęto go lokatorom, którzy prowadzili w nim dom opieki. Do 1970 roku dom był w stanie ruiny, a ogrody zarosły. W tym stanie amerykański architekt Robert Parsons, który od dawna wyrażał chęć przejęcia angielskiego domu wiejskiego wymagającego remontu, przejął go w dzierżawę i rozpoczął żmudny program renowacji, konserwacji i odnowy zarówno domu, jak i terenu. To dzięki wysiłkom Boba Parsona uznano architektoniczne znaczenie domu i wpisano go na listę zabytków klasy I. Partner Boba Parsona, Michael Claydon, przeprowadził się do Newark Park w 1982 roku i aktywnie zaangażował się w trwającą renowację. Po śmierci Parsona w 2000 r. Claydon nadal zarządza domem i kontynuuje prace konserwatorskie na terenie parku krajobrazowego.