Leiston Abbey, Saxmundham

Opactwo Leiston, poza miastem Leiston, Suffolk, Anglia, było domem zakonnym kanoników regularnych według reguły premonstratensów, poświęconym św. Marii. Założone ok. 1183 r. przez Ranulfa de Glanville, głównego justycjariusza króla Henryka II, zostało pierwotnie zbudowane na bagnistej wysepce w pobliżu morza i nazwane "St Mary de Insula". Około 1363 r. opactwo tak bardzo ucierpiało z powodu powodzi, że wybrano nowe miejsce i odbudowano je w głębi lądu dla jego patrona, Roberta de Ufford, 1. hrabiego Suffolk. Jednak ok. 1379 r. wybuchł wielki pożar i konieczna była dalsza odbudowa.

Dom został skasowany w 1537 roku. Zachował się kartularz, czyli rejestr klasztorny. Bardzo ważnym źródłem historycznym są roczne rejestry sądu wrakowego opactwa z lat 1378-1481. W aktach premonstratensów znajduje się seria późnych wizytacji oraz lista opatów.

Imponujące pozostałości drugiego opactwa znajdują się na polach na zachód od drogi prowadzącej z Leiston na północ w kierunku Theberton. Po zamknięciu opactwa majątek otrzymał Charles Brandon, 1. książę Suffolk. Opactwo przekształciło się w gospodarstwo rolne, a budynek gospodarczy został wbudowany w mury opactwa. Do domu dobudowano georgiański fronton, który w latach 20. XX wieku został rozbudowany. W 1928 r. ruiny i farmę kupiła Ellen Wrightson, przeznaczając je na miejsce odosobnienia religijnego. Po śmierci w 1946 r. zapisała dom, ruiny, ziemię i budynki diecezji St Edmundsbury and Ipswich. W 1977 roku dom został zakupiony i stał się siedzibą Pro Corda Trust, centrum specjalistycznej edukacji i szkolenia muzyków kameralistów. Obiekt jest przez nich zarządzany i znajduje się pod opieką English Heritage.