Fort Hubberstone, Milford Haven

Fort Hubberstone, położony na zachodnim brzegu Milford Haven w hrabstwie Pembrokeshire, jest zabytkiem klasy II*, należącym do serii fortów zbudowanych w ramach wewnętrznej linii obrony przystani, zgodnie z ustaleniami Królewskiej Komisji Obrony Zjednoczonego Królestwa. Obrony Zjednoczonego Królestwa. Wraz z Popton Fort na przeciwległym brzegu tworzyły one zamknięte pole ostrzału i stanowiły ostatnią warstwę obrony przed dotarciem do stoczni Królewskiej Marynarki Wojennej w Pembroke Dock. Budowę rozpoczęto w 1860 roku, a zakończono w 1863 roku kosztem 55 000 funtów. Jest to duża bateria, z jedenastoma działami w kazamatach, ośmioma w otwartej baterii powyżej, dziewięcioma w otwartej baterii bocznej i dużymi koszarami z tyłu. Jest to budowla w kształcie litery D, z dachem odpornym na bomby, który chronił koszary i inne budynki przed pociskami moździerzowymi. Od strony lądu chronił go głęboki rów, a od strony morza galeria przeciwskarpowa. Związana z nim bateria kazamatowa znajduje się dalej na cyplu i jest oddzielona od fortu.

Koszary mogły pomieścić 250 ludzi, pochodzących z Królewskiej Artylerii Pembrokeshire i 24 Pułku Piechoty. Rekrutacja była jednak często utrudniona przez izolację fortu, który nie był tak atrakcyjny jak bardziej miejskie posterunki. Fort często musiał strzelać ostrymi pociskami ćwiczebnymi, a w 1894 roku brał udział w eksperymentach mających na celu oświetlenie celów reflektorami, aby można je było zaatakować w nocy. W 1875 roku porucznik Walter z milicji został zamordowany przez doktora Aldera podczas pijackiej bójki.

Fort został opuszczony po I wojnie światowej w wyniku reform Haldane'a. Propozycja z 1919 r. aby przekształcić obiekt w mieszkania socjalne, spełzła na niczym. W czasie II wojny światowej fort był ponownie aktywnie wykorzystywany jako schron przeciwlotniczy i obóz wojskowy dla amerykańskiego personelu wojskowego.

Fort, położony w dobrym miejscu, popadł w ruinę. Pod zarządem portu Milford Haven istniały różne nieudane plany odbudowy obiektu. Obiekt nie jest obecnie dostępny dla zwiedzających i był miejscem, w którym intruzi odnieśli obrażenia bez skutku śmiertelnego. W 2011 roku British Archaeology uznało go za piąte najbardziej zagrożone stanowisko archeologiczne w Wielkiej Brytanii, co spowodowało rozpoczęcie kampanii na rzecz długoterminowego zrównoważonego wykorzystania tego miejsca. W 2019 roku ogłoszono plany przekształcenia tego miejsca w wojskowy obóz mieszkalny dla byłych żołnierzy i kobiet. Plany te zostały następnie zarzucone z powodu skandalu medialnego związanego z Camp Valour. We wrześniu 2020 r. teren został zakupiony przez prywatnego inwestora, który ogłosił, że udostępni go społeczeństwu jako "żywą ruinę".