Loch Calder

Loch Calder to nizinne słodkowodne jezioro leżące około 5 mil na południowy zachód od Thurso w szkockim Highlands. Jezioro jest duże, o nieregularnym kształcie, a jego obwód wynosi 12,8 km. Ma długość ok. 2,33 km, średnią głębokość 21 stóp, a w najgłębszym miejscu 85 stóp. Jezioro zostało zbadane 6 października 1902 r. przez Johna Parsonsa i T.R.H. Garretta, a następnie naniesione na mapę w ramach projektu Sir Johna Murraya Bathymetrical Survey of Fresh-Water Lochs of Scotland 1897-1909.

Wokół jeziora znajduje się kilka pozostałości archeologicznych. Na północnym krańcu jeziora znajduje się Tulach an t'Sionnaich, dobrze zachowany szaniec komorowy, jeden z dwóch szańców znanych jako Tullochs of Assery. Na wschodnim brzegu, w pobliżu Achavarn, znajduje się miejsce, w którym stał broch, choć znaczna część konstrukcji została usunięta. Uważa się, że w pobliżu zachodniego brzegu znajdowała się sztuczna wyspa lub crannog, pochodząca z XVII wieku. Wyspa ta, znana jako Big Island, mogła zawierać mieszkanie, o którym mówiono, że należało do zbójnika. W niewielkiej odległości na zachód od jeziora znajduje się zrujnowany kamienny krąg Aultan Broubster. Zachowało się kilka kamieni, z których pięć jest ustawionych pionowo, a największy ma 1,3 m wysokości.

Jezioro jest obszarem Szkockiego Dziedzictwa Naturalnego o szczególnym znaczeniu naukowym ze względu na występowanie gęsi grenlandzkiej białoczelnej, gęsi gęgawy i łabędzi krzykliwych.

Jezioro jest popularne wśród wędkarzy i występuje w nim pstrąg potokowy, golec zwyczajny i pstrąg potokowy.