Nuneham House

Nuneham House to osiemnastowieczna willa w stylu palladiańskim, położona w parku w Nuneham Courtenay w Oxfordshire w Anglii. Obecnie należy do Uniwersytetu Oksfordzkiego i jest wykorzystywana jako ośrodek odosobnień przez Światowy Uniwersytet Duchowy Brahma Kumaris. We wrześniu 2016 r. dom oraz tysiąc akrów otaczającego go parku i ziemi uprawnej, w tym wioska Nuneham Courtenay, zostały wystawione na sprzedaż w trzech oddzielnych działkach za łączną kwotę 22 mln funtów.

Dom został zbudowany w 1756 r. na miejscu wcześniejszej posiadłości i otaczającej ją wsi przez Stiff Leadbetter dla Simona Harcourta, 1. hrabiego Harcourta. Wnętrza zaprojektował James Stuart, a tereny zielone - Lancelot "Capability" Brown. Budynek jest wpisany do rejestru zabytków klasy II*.

Lord Harcourt zburzył pierwotną wioskę Nuneham Courtenay w latach 60. XVII wieku, aby stworzyć park krajobrazowy wokół swojej nowej willi. Usunął istniejącą wioskę w całości, przebudowując ją i zmieniając przebieg głównej drogi z Oxfordu do Londynu.

W latach sześćdziesiątych XVIII wieku Oliver Goldsmith był świadkiem burzenia starej wioski i niszczenia jej gospodarstw, aby oczyścić ziemię i przekształcić ją w ogród dla bogaczy. Jego wiersz The Deserted Village, opublikowany w 1770 roku, wyraża obawę, że niszczenie wiosek i przekształcanie ziemi z produktywnego rolnictwa w ozdobne ogrody krajobrazowe zrujnuje chłopów. Swojemu utworowi Deserted Village nadał pseudonim "Sweet Auburn", ale nie ujawnił prawdziwej wsi, do której się odnosi. Zaznaczył jednak, że znajdowała się ona około 50 mil od Londynu i powszechnie uważa się, że było to Nuneham Courtenay.

Dom został przebudowany przez Henry'ego Hollanda w latach 1781-2, m.in. przez podwyższenie skrzydeł. W 1789 r. 2. hrabia Harcourt ponownie postawił budynek Carfax Conduit w widocznym miejscu w parku. Musiał on zostać przeniesiony z Carfax w centrum Oksfordu, gdzie stanowił przeszkodę dla ruchu ulicznego.

W 1904 roku, po śmierci Sir Williama Harcourta, Nuneham House przeszedł w ręce jego syna, Lewisa Harcourta, znanego przez wielu jako "Loulou". Niedawno ożenił się on z Mary Ethel Burns, siostrzenicą amerykańskiego finansisty i bankiera J.P. Morgana. Odziedziczona przez młodą parę posiadłość wymagała gruntownego remontu, na który ich nie było stać. Morgan założył w swoim londyńskim banku linię kredytową w wysokości 52 000 funtów dla swojej siostrzenicy, którą - jak jej powiedział - nie musi spłacać. Harcourtowie wykorzystali te fundusze na renowację starych budynków i terenu.

Podczas II wojny światowej Nuneham House i otaczające go tereny parkowe zostały zarekwirowane przez Ministerstwo Obrony i przekształcone w RAF Nuneham Park, jednostkę interpretacji rozpoznania fotograficznego. Zdjęcia wykonane przez samoloty z RAF-u Benson i innych lotnisk nad terytorium wroga były tu analizowane przez oficerów RAF-u, a także niewielkie kontyngenty z Armii, Królewskiej Marynarki Wojennej i USAAF. Obok rezydencji wzniesiono szałasy Nissena i inne, większe budynki, w tym kino obozowe, do którego mogli uczęszczać mieszkańcy wsi. Po wojnie stacja RAF nadal pełniła tę samą rolę, aż do połowy lat 50. XX wieku, kiedy to dobudowane budynki i drogi zostały rozebrane, a posiadłość przekazano z powrotem rodzinie Harcourtów, która sprzedała ją Uniwersytetowi Oksfordzkiemu.

Arboretum Harcourt, część kolekcji drzew i roślin Ogrodu Botanicznego Uniwersytetu Oksfordzkiego, zajmuje część terenów, które były wcześniej własnością Nuneham House.

Park krajobrazowy i ogrody otaczające dom zostały wpisane do Rejestru Zabytkowych Parków i Ogrodów.

Na terenie posiadłości znajduje się prywatny, dwupiętrowy budynek Old Rectory, zbudowany w 1759 r. na północnej granicy przez pierwszego hrabiego. W 1963 roku wpisano go na listę II stopnia jako część parku i ogrodu Nuneham Courtney.