Cranmore Castle, Tiverton

Zamek Cranmore to wał ziemny z epoki żelaza położony na wzgórzu nad miastem Tiverton w Devon, w południowo-zachodniej Anglii. Jego krajowy numer geodezyjny to SS958118. Jest to zabytek wpisany do rejestru zabytków English Heritage, któremu nadano krajowy numer 34256.

W przewodnikach i historiach wał ziemny jest szeroko opisywany jako fort wzgórzowy z epoki żelaza, choć nowsze oceny archeologiczne i historie, takie jak niedawno opublikowana praca Mike'a Sampsona, wskazują, że wydaje się on nieefektywny jako fortyfikacja, ponieważ od południa jest zasłonięty przez wyższe zbocze Exeter Hill/Newtes Hill. Wały ziemne są również o tyle nietypowe, że obszar, który obejmują, wznosi się na wysokość od 120 metrów do 170 metrów nad poziomem morza. Układ ten zapewnia jednak wyraźne widoki na zamek Cadbury, Castle Close poniżej Stoodleigh w górę doliny rzeki Exe, zamek Huntsham, fort Hembury oraz inne ważne wzgórza i wały ziemne, co sugeruje, że były one współczesne. Udało się również przeoczyć zbieg rzek Lowman i Exe oraz fortyfikowane przeprawy przez te rzeki, na co nie pozwoliłaby wyższa pozycja.

Zbocze wzgórza, na którym stoi zamek Cranmore, nazywane jest Skrink Hills lub Shrink Hills w różnych wczesnych historiach tego obszaru i to właśnie z tego miejsca artyleria Thomasa Fairfaxa oblegała zamek Tiverton. Cypel, który łączy Cranmore z krawędzią Newtes Hill, przecina stara Exeter Road, która przejeżdża obok wału ziemnego na drodze z Tiverton do Exeter. Wzgórze i droga znane są od niedawna jako Exeter Hill, a droga ta prawie na pewno biegnie po ścieżce prehistorycznej.

Obecne teorie dotyczące charakteru wałów ziemnych sugerują, że mogła to być zagroda zimowa dla zwierząt gospodarskich lub miejsce targowe, chociaż wały ziemne są bardzo duże jak na takie zastosowanie i mogą nawet wskazywać na oppidum plemienne. Z pewnością obszar był wystarczająco duży. Na mapie Ordnance Survey Map of Southern Britain in the Iron Age Cranmore jest największą zagrodą w Devon o powierzchni ponad 15 akrów.

Podczas rebelii modlitewników w 1549 r. zamek Cranmore stał się miejscem zaciekłej bitwy między dwiema stronami o to, czy dziecko powinno być ochrzczone zgodnie z "nową" czy "starą" religią. Walka toczyła się w pobliżu małej kaplicy, która stała w jednym z rogów terenu, przy drodze. Kaplica została zburzona w XVII w. a w 1687 r. odkryto kości i strzały z muszkietu, które miały pochodzić z tej bitwy.

Etymologia nazwy zamku Cranmore jest niejasna. Cranmore nie jest nazwą miejscową i nie pasuje do żadnej z lokalnych nazw miejscowości. Wydaje się, że nie ma wzmianki o Cranmore w żadnych wczesnych zapiskach. Możliwe, że nazwa pochodzi od opisanej powyżej bitwy. Arcybiskupem w czasie rebelii Modlitewnika był Thomas Cranmer, więc możliwe jest, że nazwa pochodzi od odmiany "Cranmer Castle" w odniesieniu do stoczonej tam bitwy.