Queen Alexandra Bridge, Sunderland

Most Królowej Aleksandry to most drogowy, pieszy i kolejowy przecinający rzekę Wear w północno-wschodniej Anglii, łączący dzielnice Deptford i Southwick w Sunderlandzie. Stalowy most kratownicowy został zaprojektowany przez Charlesa A. Harrisona. Został zbudowany przez Sir Williama Arrola w latach 1907-1909 i oficjalnie otwarty przez hrabiego Durham w imieniu królowej Aleksandry 10 czerwca 1909 r.

W 1899 roku North Eastern Railway i Sunderland Corporation uzgodniły budowę mostu, aby poprawić komunikację przez rzekę i połączyć pola węglowe Annfield Plain i Washington z południowymi dokami Sunderlandu. Przed ukończeniem budowy mostu ruch drogowy przekraczający rzekę musiał korzystać z jednego z dwóch promów, które przeprawiały się poniżej, w pobliżu miejsca, gdzie dziś znajduje się most. Ponieważ most miał być zbudowany w pobliżu dobrze prosperujących stoczni nad rzeką Wear, klauzula w ustawie o kolei północno-wschodniej z 1900 roku wymagała zbudowania tylko jednego przęsła łukowego nad rzeką, aby zapewnić prześwit 85 stóp nad poziomem wysokiej wody.

Podejścia do mostu zostały ukończone w 1907 r. przez firmę Mitchell Brothers z Glasgow, a sam most składa się z trzech przęseł lądowych o rozpiętości 61 m i przęsła rzecznego o rozpiętości 91 m i był wówczas najcięższym mostem w Wielkiej Brytanii. Most został zbudowany po obu stronach rzeki, a obie połówki połączyły się w południe 15 października 1908 roku. W sumie zużyto 8 500 ton stali, 4 500 ton granitu, 60 000 ton czerwonego piaskowca z Dumfries i 350 000 cegieł, a koszt budowy wyniósł 450 000 funtów. Na moście znajdowały się również sieci gazowe i wodociągowe, a w późniejszych latach kable wysokiego napięcia oraz pompowany rurociąg kanalizacyjny.

Przez górny pokład przejeżdżało rocznie około sześciu milionów ton węgla przeznaczonego na eksport, ale pod koniec lat 1910-tych handel ten gwałtownie zmalał. Przez kilka ostatnich lat przez most przejeżdżał tylko jeden pociąg dziennie. Ostatni pociąg towarowy przejechał w 1921 r. ale dolny pokład nadal stanowi cenne połączenie drogowe. W czasie II wojny światowej górny pokład służył jako platforma dla reflektorów i przeciwlotników. Pod koniec XX w. usunięto tory i pomosty na obu końcach mostu. Po północnej stronie mostu zachował się duży wolnostojący fragment wiaduktu z cegły i kamienia.

Od 21 marca 2005 r. ruch na moście był ograniczony do kierunku południowego na czas malowania i napraw 96-letniej konstrukcji, które miały potrwać prawie rok. Most został ponownie otwarty dla ruchu po obu pasach w dniu 12 października 2006 r. po tym jak był częściowo zamknięty przez 18 miesięcy, a jego naprawa kosztowała 6,3 mln funtów.

Wcześniej klasyfikowana jako część drogi A1231, droga przez most została przeklasyfikowana na drogę B1539, gdy 29 sierpnia 2018 r. otwarto dla ruchu most Northern Spire Bridge.