Raleigh Battery, Cawsand

Raleigh Battery to dawna bateria artylerii nadbrzeżnej, zbudowana w celu obrony Królewskiej Stoczni Marynarki Wojennej w Devonport.

Bateria została zbudowana w okresie od marca 1890 do sierpnia 1894 roku kosztem 4 963 funtów. Zlokalizowano ją pomiędzy Hawkins Battery i na wschód od Maker Farm, na pochyłym terenie zwróconym w stronę morza. Baterię ustawiono tak, by chroniła przed statkami zakotwiczonymi w zatoce Cawsand i wspierała fort Picklecombe strzegący podejścia do Plymouth Sound. Zamontowano w niej dwa 10-calowe działa ładowane odtylcowo, jedno na barbecie Elswick Ordnance Company, drugie na barbecie Royal Carriage Department.

Stanowiska dział były obsługiwane przez podziemne magazyny, połączone tunelem opadającym w dół pod centralnym trawersem ziemnym. Na północ od tunelu znajdował się jeden magazyn, a na południe dwa magazyny nabojów. Każde stanowisko działowe miało magazynek, wnękę na naboje, wnękę na łuski i schron dla obsługi działa, wszystkie wbudowane w betonowy fartuch działowy. Na prawo od prawego stanowiska artyleryjskiego znajdował się zbiornik z wodą. Po przeciwnej stronie znajdowało się biuro dozorcy, które składało się z dwóch sypialni, pokoju dziennego i zmywalni. Pomiędzy nimi znajdowały się dwa dalmierze depresyjne, umożliwiające działom precyzyjne strzelanie do celów. Za lewym stanowiskiem znajdował się magazyn oleju. Baterię otaczał żelazny płot z pallisad. Na terenie baterii nie było baraków.

Bateria była jedną z niewielu, które zamontowały 10-calowe działa, ponieważ w latach 90. XIX wieku uzbrojenie Brytyjskiej Artylerii Nadbrzeżnej zostało ustandaryzowane na 9,2-calowe działa ładowane odtylcowo. Pobliska bateria Penlee mogła zapewnić wymaganą obronę, w związku z czym w 1910 roku działa zostały zdemontowane. Bateria została opuszczona przez Ministerstwo Wojny w 1948 roku.

Bateria pozostaje kompletna, ale zarośnięta.