Stamford Fort, Yealmpton

Stamford Fort to XIX-wieczny fort, zbudowany w wyniku prac Królewskiej Komisji Obrony Narodowej z 1859 roku. Był on częścią rozległego projektu znanego jako Forty Palmerstona, od nazwiska premiera, który był orędownikiem tego projektu. Został zbudowany w celu obrony lądowych podejść na wschód od Plymouth, jako element planu obrony Królewskiej Stoczni Marynarki Wojennej w Devonport. Znajduje się na wysokości 165 stóp nad poziomem morza, między zatoką Jennycliffe a jeziorem Hooe.

Zaprojektowany przez kapitana Edmunda Fredericka Du Cane'a, został zbudowany przez firmę George Roach and Company, która zbudowała również fort Staddon. Zbudowano go jako pięcioboczny fort w kształcie wielokąta, otoczony suchym rowem. Trzy boki zwrócone są w stronę lądu, jeden w stronę morza, natomiast tył skierowany jest w stronę Cattewater. Rów był broniony przez trzy kaponiery i przeciwskarpową galerię. Fort był połączony drogą wojskową z pobliskim fortem Staddon. Aby pomieścić garnizon fortu, w tylnej części fortu zbudowano blok koszarowy dla 200 ludzi, rozmieszczonych w 13 kazamatach na dwóch piętrach. Obecnie zostały one przekształcone w mieszkania.

Zaprojektowano go z myślą o uzbrojeniu w 20 dział i 6 moździerzy. Do 1893 r. zamontowano na niej pięć 64-funtowych dział ładowanych lufami, jedno 7-calowe działo RBL i dwa 10-calowe działa RML.

Na początku lat 1900-tych fort stał się przestarzały jako pozycja obronna i został rozbrojony w 1904 roku. W 1963 roku został sprzedany przez Ministerstwo Wojny. Obecnie jest wykorzystywany jako park dla przyczep kempingowych, centrum fitness i prywatne mieszkania. W 1963 roku został wpisany na listę II stopnia.