Itchen Navigation, Winchester

The Itchen Navigation to nieużywany system kanałów o długości 10,4 mil w Hampshire w Anglii, który przez około 150 lat stanowił ważny szlak handlowy z Winchester do morza w Southampton. Ulepszenia na rzece Itchen zostały zatwierdzone ustawą parlamentu w 1665 roku, ale postępy były powolne i żegluga została uznana za zakończoną dopiero w 1710 roku. Nazywano ją nawigacją, ponieważ była to zasadniczo ulepszona rzeka, w której na niektórych odcinkach wykorzystywano główne koryto, a do ominięcia trudnych odcinków używano przekopów ze śluzami. Jej wody zasilane są z rzeki Itchen. Stanowiła ważny środek transportu towarów, zwłaszcza produktów rolnych i węgla, między dwoma miastami i okolicznymi wioskami.

Po ukończeniu budowy była zdolna do przyjmowania płytkich barek o szerokości ok. 13 stóp i długości ok. 70 stóp, ale ruch na niej był raczej niewielki. W 1802 roku, jednym z lepszych lat, przewieziono 18 310 ton ładunków, a na szlaku wodnym nigdy nie pływało więcej niż sześć łodzi. Po otwarciu w 1840 r. linii kolejowej Londyn i Southampton ruch gwałtownie zmalał, a w 1869 r. żegluga przestała funkcjonować. Podejmowano różne próby jej ożywienia, ale żadna z nich nie zakończyła się sukcesem. Istniało również kilka propozycji połączenia jej z kanałem Basingstoke w celu utworzenia śródlądowej trasy z Londynu do Southampton, które jednak również nie doszły do skutku.

Odrodzenie zainteresowania śródlądowymi drogami wodnymi po zakończeniu II wojny światowej sprawiło, że ścieżka holownicza wzdłuż kanału stała się częścią długodystansowego szlaku pieszego Itchen Way i jest popularną trasą dla spacerowiczów. Itchen Navigation Preservation Society powstało w latach 70. ubiegłego wieku, ale postępy były powolne. Wspólne przedsięwzięcie Agencji Ochrony Środowiska oraz Hampshire and Isle of Wight Wildlife Trust w 2005 r. doprowadziło do utworzenia Itchen Navigation Trust, a dwa lata później otrzymali oni dotację z Heritage Lottery Fund, finansującą utworzenie Itchen Navigation Heritage Trail Project, którego celem jest ochrona i interpretacja pozostałości. Szlak stanowi siedlisko różnorodnej flory i fauny, dzięki czemu został wyznaczony jako Europejski Specjalny Obszar Ochrony oraz Obszar Specjalnego Zainteresowania Naukowego.