Stratford Martyrs Memorial, Londyn

Stratford Martyrs Memorial to pomnik upamiętniający grupę 11 mężczyzn i dwóch kobiet, którzy zostali spaleni na stosie za swoje protestanckie przekonania w Stratford-le-Bow lub Stratford koło Londynu w Anglii 27 czerwca 1556 r. podczas prześladowań maryjnych.

W 1879 r. na cmentarzu kościoła św. Jana w Stratford Broadway wzniesiono duży pomnik upamiętniający 13 osób i innych, które zostały stracone lub były torturowane w Stratford podczas prześladowań. Zaprojektowany przez J.T. Newmana, składa się z ozdobnej sześciokątnej kolumny zwieńczonej dwunastoboczną iglicą wznoszącą się na wysokość 65 stóp. Po jednej stronie kolumny umieszczona jest tablica z terakoty, wyrzeźbiona w formie płaskorzeźby, wzorowana na ilustracji męczeństwa z książki Foxe'a. Na pozostałych płytach umieszczono nazwiska 13 męczenników, a także Elizabeth Warne, Stephena Harwooda, Hugh Laverocka i Johna Apprice'a. Wśród nich są także Patrick Packingham, który został stracony w Uxbridge, oraz wielebny Thomas Rose, wikary kościoła Wszystkich Świętych w West Ham, który "był torturowany i wygnany za głoszenie kazań przeciwko spowiedzi usznej, transsubstancjacji, czyśćcowi i obrazom". Pomnik został wpisany na Listę Dziedzictwa Narodowego Anglii.

Pomnik został opłacony z publicznej subskrypcji; przewodniczącym komitetu odwoławczego był ks. William Jay Bolton, wikary Stratfordu. Pomnik został uroczyście odsłonięty 2 sierpnia 1879 roku pod przewodnictwem hrabiego Shaftesbury, który wygłosił antykatolickie przemówienie. W opinii The Graphic, krajowego tygodnika, "język tego rodzaju jest lepiej obliczony na zranienie uczuć wielu dobrych ludzi niż na przełamanie barier, które już zbyt skutecznie dzielą różne wyznania".