Czapla modronosa

Czapla modronosa to uroczy mały ptak, który występuje w południowej Europie i na Bliskim Wschodzie. Te ptaki osiągają długość ciała od 44 do 47 cm oraz rozpiętość skrzydeł wynoszącą od 80 do 92 cm. Na zimę migrują do Afryki, rzadko można je spotkać poza terenami lęgowymi.

Czapla modronosa wyróżnia się charakterystycznym wyglądem. Jest krępym ptakiem z krótką szyją, masywnym dziobem i brązowym grzbietem. Latem dorosłe osobniki mają długie pióra na szyi, a podczas lotu ich skrzydła wydają się intensywnie białe.

Ptaki te preferują lęgi w bagnistych mokradłach w cieplejszych rejonach. Zwykle tworzą gniazda w małych koloniach z innymi ptakami brodzącymi, budując platformy z gałązek na drzewach lub krzewach. Typowe gniazdo zawiera trzy do czterech jaj. Dieta czapli modronosej składa się głównie z ryb, żab i owadów.

Nazwa "czapla modronosa" ma ciekawą historię. Pochodzi od włoskiego słowa "sguacco" terminu zanotowanego przez Francisca Willughby'ego w XVII wieku. Obecną pisownię wprowadził John Hill w 1752 roku. Naukowa nazwa ptaka, Ardeola ralloides, łączy łacinę i grekę: "ardeola" oznacza małą czaplę, "rallus" odnosi się do wodnika, a przyrostek "-oides" oznacza "przypominający."