Kureczka karolińska

Sora, mały ptak wodny z rodziny chruścielowatych (Rallidae), często nazywany jest chruścielą krzykliwą lub krzykiem. Nazwa rodzaju, Porzana, pochodzi od weneckich słów oznaczających małe chruścioły, a "Carolina" w jego nazwie odnosi się do Karoliny, jednej z dawnych kolonii. Słowo "sora" prawdopodobnie wywodzi się z języka rdzennych Amerykanów. Dorosłe sory mierzą od 19 do 30 cm długości i charakteryzują się ciemnobrązowymi górnymi partiami ciała pokrytymi plamkami, niebieskawo-szarą twarzą i spodem ciała oraz czarno-białymi prążkami po bokach. Mają krótki, gruby, żółty dziób i ważą od 49 do 112 gramów.

Sory gniazdują w bagnach na terenie całej Ameryki Północnej, wybierając dobrze ukryte miejsca w gęstej roślinności na swoje gniazda. Preferują obszary wypełnione trzcinami, turzycami, sitowiem i podobnymi roślinami. W trakcie migracji lub po okresie lęgowym można spotkać sory także na terenach uprawnych. Te ptaki są wszystkożerne, żywią się nasionami, owadami i ślimakami. Są znane ze swojego charakterystycznego nawoływania, które brzmi jak powolny gwizd "ker-whee" lub opadający świergot.

Sory są szeroko rozprzestrzenione w Ameryce Północnej, gniazdując od Nowej Szkocji po Kalifornię i Arizonę. Zimą migrują na Karaiby, do Ameryki Południowej, Ameryki Środkowej i Meksyku. Ich migracje z reguły odbywają się wiosną. Sory są narażone na zagrożenia ze strony drapieżników, takich jak norki amerykańskie, skunksy, kojoty i różne ptaki drapieżne.

Ich dieta obejmuje ślimaki, skorupiaki, owady i nasiona roślin. Czynniki takie jak dostępność siedlisk, temperatura i drapieżnictwo wpływają na ich wskaźniki przeżywalności. Chociaż sory są dość powszechne, napotykają wyzwania związane z utratą siedlisk. Co ciekawe, mają tendencję do reagowania na odtworzone nawoływania, co sprawia, że łatwiej je zauważyć na wolności.