Pleszka zwyczajna

Pliszka siwa, często nazywana po prostu pliszką, to urzekający mały ptak z rodzaju Phoenicurus. Początkowo uważano ją za przedstawiciela rodziny drozdów, ale obecnie klasyfikowana jest jako członek rodziny muchołówkowatych Starego Świata. Gatunek ten został po raz pierwszy opisany przez Karola Linneusza w 1758 roku. Nazwa rodzaju Phoenicurus została wprowadzona przez Thomasa Forstera w 1817 roku, a "phoenicurus" pochodzi od starogreckich słów oznaczających "czerwony" i "ogon".

Wyróżnia się dwa podgatunki pliszki siwej. Nominatywny podgatunek, P. p. phoenicurus, występuje w całej Europie i na Syberii. Drugi podgatunek, P. p. samamisicus, zasiedla obszary od Półwyspu Krymskiego po Azję Środkową. Pliszka siwa jest blisko spokrewniona z pliszką rdzawą i oddzieliła się od grupy pliszek czarnych około 3 miliony lat temu.

Pod względem wyglądu pliszka siwa przypomina nieco europejskiego rudzika, zwłaszcza dzięki swojemu wyróżniającemu się pomarańczowo-czerwonemu ogonowi. Samce i samice różnią się ubarwieniem, przy czym samce prezentują bardziej intensywne kolory podczas sezonu lęgowego. Ptaki te preferują otwarte, dojrzałe lasy brzozowe i dębowe do gniazdowania, zazwyczaj na skrajach lasów lub w polanach. W Anglii prowadzone są działania na rzecz ochrony mające na celu wsparcie malejącej populacji tych ptaków.

Pliszka siwa odwiedza Europę, zachodnią Azję i północno-zachodnią Afrykę latem, a zimy spędza w środkowej Afryce i na Półwyspie Arabskim. Głównie żywi się owadami latającymi i wyróżnia się charakterystycznym, melodyjnym śpiewem. Pieśń samca jest dość podobna do pieśni rudzika. Co ciekawe, pliszki siwe czasami dzielą swoje gniazda z pisklętami kukułki, co może niespodziewanie przynosić korzyści pisklętom pliszki.