Fakty o: Potrzos zwyczajny
Pospolity trznadel trzcinowy to niewielki, uroczy ptak z rodziny trznadli, Emberizidae. Można go spotkać na terenie całej Europy oraz w regionie palearktycznym. Niektóre populacje pozostają na łagodniejszych obszarach przez cały rok, podczas gdy inne migrują. Te ptaki preferują życie w trzcinowiskach, ale doskonale adaptują się również do suchszych środowisk, takich jak wrzosowiska i pola uprawne. W Wielkiej Brytanii można je znaleźć w różnych obszarach objętych Planem Działań na rzecz Różnorodności Biologicznej.
W systematyce, pospolity trznadel trzcinowy zalicza się do rodzaju Emberiza, który obejmuje 19 podgatunków. Rodzina Emberizidae jest dość liczna, z około 300 gatunkami zjadaczy nasion, głównie występujących w Amerykach. Jednak rodzaj Emberiza jest ograniczony do tzw. starego świata.
Pospolity trznadel trzcinowy ma kilku bliskich krewnych, takich jak trznadel japoński i trznadel Pallas. Samce i samice trznadli trzcinowych różnią się wyglądem. Samce mają czarną głowę i gardło, biały kołnierzyk na szyi oraz mocno prążkowany brązowy grzbiet. Samice posiadają bardziej stonowaną kolorystykę, z prążkowaną brązową głową. Często można usłyszeć samce śpiewające charakterystyczne, powtarzalne „srip”.
Dieta tych ptaków zmienia się w zależności od pory roku. Kiedy karmią swoje młode, żywią się owadami, ale przez resztę czasu jedzą przede wszystkim nasiona. Sezon lęgowy trwa od początku kwietnia do końca sierpnia, a ptaki te są zazwyczaj monogamiczne. Budują swoje gniazda z gałązek, traw i trzciny, wyściełając je delikatniejszymi materiałami. Typowe zniesienie zawiera 4-5 jaj, które są wysiadywane przez około 12-15 dni. Oba rodzice dzielą się obowiązkiem karmienia piskląt.
Pospolity trznadel trzcinowy nie jest obecnie zagrożony, a Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) klasyfikuje go jako gatunek najmniejszej troski. W samej Europie szacuje się, że jest około 4,8 milionów par. Populacje dobrze radzą sobie w krajach takich jak Szwecja, Polska i Norwegia, chociaż odnotowano pewne spadki liczebności w takich miejscach jak Norwegia, Szwecja i Niemcy.