Ropucha szara

Ropucha zwyczajna, znana również jako ropucha europejska, to płaz występujący w całej Europie, zachodniej Azji Północnej oraz części północno-zachodniej Afryki. Należy do grupy spokrewnionych gatunków, które mają wspólnego przodka. Te ropuchy zazwyczaj są nieaktywne w ciągu dnia, a na polowanie na niewielkie bezkręgowce wychodzą dopiero o zmierzchu. W okresie rozrodu gromadzą się przy stawach, gdzie składają jaja przekształcające się następnie w kijanki, które wkrótce przeobrażają się w młode ropuchy. Niestety, napotykają wiele zagrożeń, takich jak utrata siedlisk, śmierć na drogach i wysychanie miejsc rozrodu. Co ciekawe, ropuchy często pojawiają się w opowieściach i folklorze, gdzie są kojarzone z czarami.

W klasyfikacji naukowej ropucha zwyczajna została po raz pierwszy nazwana Rana bufo przez Karola Linneusza, a później przeklasyfikowana do rodzaju Bufo przez Józefa Nikołaja Laurenti. Na przestrzeni lat zidentyfikowano różne podgatunki tej ropuchy, które są blisko spokrewnione z takimi gatunkami jak ropucha kolczasta i ropucha kaukaska.

Ropucha zwyczajna charakteryzuje się szeroką głową, wyłupiastymi oczami i skórą pokrytą brodawkowatymi guzkami. Nie posiada zębów, ale ma gruczoły przyuszne wydzielające toksynę zwaną bufotoksyną, która odstrasza drapieżniki. Jej ubarwienie może się różnić, ale przeważają odcienie brązu do szarobrązowego. Samice są zwykle bardziej brązowe, zaś samce mają bardziej szarobrązową barwę.

Te ropuchy są dość rozpowszechnione w Europie, choć brakuje ich w niektórych regionach. Żyją w różnorodnych siedliskach, od lasów i terenów podmokłych po pola i ogrody. Poruszają się powoli lub wykonują krótkie skoki, a są najbardziej aktywne, gdy jest mokro. Ich dieta obejmuje różnorodne małe ofiary, a skórę zrzucają regularnie.

W okresie rozmnażania ropuchy zwyczajne migrują masowo do miejsc rozrodu. Samce rywalizują o możliwość kopulacji z samicami. Samice składają jaja w długich, galaretowatych sznurach, które przeobrażają się w kijanki. Te zaś przechodzą metamorfozę w młode ropuchy. Drapieżniki i pasożyty, takie jak nicienie płucne Rhabdias bufonis, stanowią dla nich poważne zagrożenia.

Pomimo tych wyzwań ropucha zwyczajna jest obecnie klasyfikowana jako gatunek "najmniejszej troski" przez Czerwoną Listę IUCN. Niemniej, wciąż napotyka na zagrożenia takie jak niszczenie siedlisk, zanieczyszczenie i potrącenia przez samochody podczas migracji. Populacje ropuch miejskich wykazują tendencję do mniejszej różnorodności genetycznej i słabszej kondycji w porównaniu do tych na obszarach wiejskich. Śmiertelność na drogach stanowi poważny problem dla ropuch w niektórych miejscach.

Bufotoksyna, toksyczna substancja produkowana przez gruczoły przyuszne ropuchy, jest potężnym mechanizmem obronnym. Może powodować poważne objawy u zwierząt i ludzi, a nie istnieje znane antidotum. W kulturze ropuchy od dawna są kojarzone z czarami, folklorem i literaturą, pojawiając się w różnych dziełach, w tym w powieściach dla dzieci i esejach autorów takich jak George Orwell.