Santa Maria dell'Orazione e Morte, Rzym

Santa Maria dell'Orazione e Morte to kościół w centrum Rzymu, we Włoszech. Znajduje się przy Via Giulia, pomiędzy Tybrem a Palazzo Farnese.

Kościół, zbudowany po raz pierwszy w 1575 r. został całkowicie przebudowany przez Ferdinando Fuga w 1733 r. na planie elipsy.

Pawła z Teb autorstwa Giovanniego Lanfranco; zostały one usunięte i przeniesione do tego kościoła z nieistniejącej już budowli wzniesionej przez Odoarda Farnese. W pierwszej kaplicy po prawej stronie znajduje się obraz Mistyczne zaślubiny św. Katarzyny; w kaplicy głównej znajduje się ołtarz Ukrzyżowanie autorstwa Ciro Ferri. Giuliana Falconieri przyjmuje habit od św. Filipa Benizi, autor: Pier Leone Ghezzi. W pierwszej kaplicy po lewej stronie znajduje się ołtarz przedstawiający Odpoczynek w drodze do Egiptu, namalowany przez Lorenza Masucciego.

Ponadto w kościele znajduje się komnata ozdobiona ludzkimi kośćmi; wśród ozdób pomieszczenia znajduje się duża liczba czaszek, kandelabry zbudowane z kości oraz duży krzyż ozdobiony czaszkami. Komnata ta znajduje się w drzwiach na lewo od głównego ołtarza i rzadko jest otwarta dla zwiedzających.

Santa Maria została zbudowana przez bractwo, które przejęło odpowiedzialność za grzebanie porzuconych w Rzymie zwłok. Wyróżnia się przedstawieniami czaszek z laurem nad wejściem na fasadzie i innymi obrazami przedstawiającymi śmierć. Ma w sobie pewne chorobliwe inkrustacje widoczne także w rzymskim kościele kapucynów. Jego działalność charytatywna była i nadal jest wspierana przez Arciconfraternita di Santa Maria dell'Orazione e Morte, stowarzyszenie czyśćcowe z lat sześćdziesiątych XV wieku. Pochówki odbywały się na ich cmentarzu, który niegdyś znajdował się nad brzegiem Tybru w sąsiedztwie kościoła. Architekt Fuga i San Carlo Borromeo byli członkami tego bractwa.