Castello Aragonese, Tarent

Castello Aragonese to fortyfikacja w Taranto we Włoszech. Oficjalnie nazywany Castel San Angelo, został zbudowany na miejscu starszych fortyfikacji, pochodzących z okresu okupacji greckiej w III i IV wieku p.n.e. W 1481 r. wykopano niski teren przed fortyfikacją, aby umożliwić przepływanie łodzi i utworzyć fosy obronne. Obecna twierdza została zbudowana dla ówczesnego króla Neapolu, Ferdynanda II Aragońskiego w 1496 r. w celu wzmocnienia naturalnie nisko położonego połączenia między starym miastem Taranto na półwyspie a stałym lądem. Projekt siedmiu wież przypisuje się Francesco di Giorgio Martini ze Sieny. Twierdza odparła atak Osmanów w 1594 roku, ale szybko straciła swoje znaczenie militarne wraz z pojawieniem się artylerii. Została przebudowana na platformę artyleryjską, a wiele pomieszczeń wewnętrznych zostało wypełnionych, aby zapewnić stabilną podstawę dla dział. W 1707 r. za czasów Habsburgów został przekształcony w więzienie, jednak w okresie napoleońskim powrócił do swojej pierwotnej funkcji twierdzy wojskowej. Najsłynniejszymi więźniami zamku byli francuscy generałowie Thomas-Alexandre Dumas i Jean-Baptiste Felix de Manscourt du Rozoy, którzy w 1799 roku dostali się do niewoli burbońskich Sanfedismi, gdy ich uszkodzony statek szukał schronienia w porcie Taranto. W tym czasie Taranto było częścią Królestwa Neapolu.

W 1883 r. zburzono wieżę San Angelo, aby umożliwić budowę Ponte Girevole, a dwie inne usunięto, aby umożliwić poszerzenie kanału. Od 1883 roku fort jest zajmowany przez Włoską Marynarkę Wojenną. W 2003 roku marynarka wojenna rozpoczęła prace konserwatorskie i archeologiczne na terenie fortu, usuwając tynki i badając prace fortyfikacyjne z czasów bizantyjskich. Fort jest otwarty do zwiedzania.