Santuario di San Felice, Parabiago

Sanktuarium San Felice to kościół o nowoczesnej konstrukcji, znajdujący się w historycznym centrum Parabiago i podlegający parafii świętych Gerwazego i Protasia. Kościół był otwarty dla wiernych od końca lat 40. do 1995 r. kiedy zmarł rektor Marco Ceriani, po czym został zamknięty dla zwiedzających. Obecnie odbywa się tam bardzo niewiele nabożeństw.

15 maja 1926 r. senator Felice Gajo podpisał testament, w którym pozostawił swojej żonie Idzie Lampugnani zadanie wybudowania kościoła po swojej śmierci, która nastąpiła 31 grudnia 1935 r.

Projekt, powierzony architektowi Giovanniemu Maggi, któremu udało się nadać zarówno wygląd "mauzoleum" ku czci zmarłego, jak i miejsca kultu dla miejscowej ludności, przedstawiał jednonawową świątynię o długości 39 m i szerokości 12 m, z ogromną kwadratową kopułą o imponującej wysokości 38 m, złożoną z 48 kolumn z białego granitu z Baveno.

Wmurowanie kamienia węgielnego odbyło się 30 maja 1940 r. przez kardynała Schustera, który poświęcił go 2 października 1947 r. ponad rok po ukończeniu budowy. Po zakończeniu prac fasada została cofnięta w stosunku do małego dziedzińca kościelnego, a nad głównymi drzwiami umieszczono dużą niszę, w której znajduje się posąg świętego Feliksa Męczennika, autorstwa Dantego Pariniego. Wewnątrz dużą nawę zdobią cztery kolumny w kolorze zieleni alpejskiej, a ołtarz znajduje się w centralnym miejscu.

Jednak kilka lat po konsekracji mamucia kopuła nie wytrzymała swojego ciężaru i około godziny 23.00 20 stycznia 1950 r. nieuchronnie runęła, nie przynosząc żadnych ofiar. Ze względu na późną porę kościół był już zamknięty dla zwiedzających; architektowi Fernando Zandzie natychmiast zlecono zaprojektowanie nowej kopuły, nadal kwadratowej i otoczonej kolumnami, ale znacznie mniejszej od poprzedniej.

We wnętrzu kościoła znajdują się freski Vanni Rossiego, inne rzeźby i płaskorzeźby Pariniego, obraz Madonna del Santissimo Rosario nad ołtarzem bocznym oraz 15 iluminowanych Misteriów na miedzi autorstwa Primo Lavagniniego, popiersie senatora z brązu wyrzeźbione przez Silvio Monfriniego oraz witraże autorstwa Aristide Albertelli. W sanktuarium nie ma dzwonów.