Lucrinus Lacus, Pozzuoli

Lucrinus Lacus, czyli Jezioro Lucryńskie to jezioro w Kampanii, w południowych Włoszech. Leży mniej niż kilometr na południe od jeziora Avernus i jest oddzielone od Zatoki Pozzuoli wąskim pasem lądu. Znane również jako maricello, rozmiary dzisiejszego Lago Lucrino zostały znacznie zmniejszone przez wypiętrzenie się stożka wulkanicznego Monte Nuovo w 1538 roku. Współczesne wymiary jeziora to 1,5 kilometra długości i około 5 metrów głębokości.

Historia jeziora Lucrinus Lacus sięga czasów Sergiusza Orata, któremu przypisuje się stworzenie pierwszych zbiorników ostryg. Jezioro było także kurortem dla mieszkańców Baiae. Na jego brzegach znajdowały się wille, z których najbardziej znaną była położona na wschodnim brzegu willa Cumanum Cycerona, będąca siedzibą jego Academii. Pozostałości tej willi oraz pobliskiej wioski Tripergole zniknęły pod odłamkami erupcji Monte Nuovo w 1538 roku. Według historii Tacyta, Agrypina Młodsza została zamordowana przez zabójców cesarza Nerona w swojej willi na brzegu Lucrinus Lacus w 59 r. n.e. po tym jak uniknęła nieudanej próby zabójstwa, płynąc na innym statku w pobliżu.

Via Herculanea i linia kolejowa przecinają pas ziemi między jeziorem a Zatoką Pozzuoli. Droga biegnie po nasypie, którego budowę Strabo przypisuje Heraklesowi. Pas ten został wzmocniony murem morskim, a następnie otwarty przez Marka Vipsaniusa Agryppę w celu utworzenia portu w Lucrinus Lacus. Następnie połączył on kanałami Lucrinis Lacus z Lago d'Averno, co zostało zapisane w Georgikach Wergiliusza.

Obecnie Lucrino jest frazione w gminie Pozzuoli.